Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Schronisko w Pociejówce III |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | J.Cz.IV-04.77 |
Region | Wyżyna Śląsko-Krakowska |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°40′52,00″, φ: 50°25′60,00″ |
Gmina | Wolbrom (gm. miejsko-wiejska) |
Powiat | olkuski |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa (Lasy Państwowe) |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | NE |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 460 |
Wysokość względna [m] | 40 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 0 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
6,70
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Wyżyna Częstochowska, Pasmo Smoleńsko-Niegowonickie, Strzegowa, Wzgórze Pociejówka (Skała Pociejówka). |
Opis drogi dojścia do otworu |
Do Skały Pociejówka najprościej dojść z miejscowości Smoleń, w której bierze swój początek Dolina Wodąca. Nad Smoleniem góruje wzgórze z ruinami średniowiecznego zamku. Po południowym zboczu tego wzgórza biegnie asfaltowa droga łącząca Smoleń z przysiółkiem Podlesie, leżącym w górnej części Doliny Wodącej. Posuwając się ową drogą, dochodzimy po około 700 m do starej studni w Podlesiu. Około 300 m dokładnie na wschód od studni znajduje się szczyt wzgórza, do którego najprościej dojść polnymi miedzami.
|
Opis jaskini |
Schronisko znajduje się w podszczytowej partii wzgórza w skałkach leżących na północno-wschodnim zboczu, w ich wschodniej części. Otwór w niewielkiej niszy wychodzi na stromy stok. Obiekt rozwinął się w wapieniach skalistych górnej jury. Schronisko jest dość niskim tunelem powstałym na widocznej w stropie szczelinie. Zakończone jest niewielką salką z 6 m kominem w stropie i dwoma niedostępnymi szczelinami w tylnej ścianie. W kominie widoczne są niewielkie kotły wirowe. Przejście z tunelu do salki jest bardzo ciasne. Z form naciekowych w schronisku można znaleźć tylko nieliczne nacieki grzybkowe. Namulisko jest piaszczysto-kamieniste z dużą ilością liści przy wejściu. Tunel wejściowy znajduje się pod znaczącym wpływem zewnętrznych czynników atmosferycznych. W końcowej salce temperatura jest bardziej ustabilizowana a wilgotność jest znacznie większa. W całym schronisku trzeba używać światła sztucznego. Na skałach wokół otworu występuje duża ilość mchów i glonów. Przedstawicieli fauny nie zaobserwowano. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Pierwsza wzmianka w literaturze na temat schroniska pojawia się w 1993 r. (Polonius, Tyc, Sławiński) a następna w 1994 r. (Polonius).
|
Historia dokumentacji |
W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego (1991) nosi numer IV. C. 40. Plan i opis schroniska znalazł się również w dokumentacji dla Ministerstwa Środowiska z 2000 r. Pomiary w schronisku wykonali we wrześniu 1991 r. : A. Polonius i S. Kornaś. Dane zaktualizował A. Polonius (2010).
Plan opracował A. Polonius. |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Polonius A., Sławiński J., Tyc A. 1993 (wzmianka); Polonius A. 1994 (wzmianka, położenie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
Polonius A. i in. 1991; Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).
|
Autorzy opracowania | Adam Polonius |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2013 |
Grafika, zdjęcia | plan |