Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Schronisko w Pociejówce III
Inne nazwy
Nr inwentarzowy J.Cz.IV-04.77
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°40′52,00″, φ: 50°25′60,00″
Gmina Wolbrom (gm. miejsko-wiejska)
Powiat olkuski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa (Lasy Państwowe)
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NE
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 460
Wysokość względna [m] 40
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
6,70
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Wyżyna Częstochowska, Pasmo Smoleńsko-Niegowonickie, Strzegowa, Wzgórze Pociejówka (Skała Pociejówka).
Opis drogi dojścia do otworu
Do Skały Pociejówka najprościej dojść z miejscowości Smoleń, w której bierze swój początek Dolina Wodąca. Nad Smoleniem góruje wzgórze z ruinami średniowiecznego zamku. Po południowym zboczu tego wzgórza biegnie asfaltowa droga łącząca Smoleń z przysiółkiem Podlesie, leżącym w górnej części Doliny Wodącej. Posuwając się ową drogą, dochodzimy po około 700 m do starej studni w Podlesiu. Około 300 m dokładnie na wschód od studni znajduje się szczyt wzgórza, do którego najprościej dojść polnymi miedzami.
Opis jaskini

   Schronisko znajduje się w podszczytowej partii wzgórza w skałkach leżących na północno-wschodnim zboczu, w ich wschodniej części. Otwór w niewielkiej niszy wychodzi na stromy stok. Obiekt rozwinął się w wapieniach skalistych górnej jury.

    Schronisko jest dość niskim tunelem powstałym na widocznej w stropie szczelinie. Zakończone jest niewielką salką z 6 m kominem w stropie i dwoma niedostępnymi szczelinami w tylnej ścianie. W kominie widoczne są niewielkie kotły wirowe. Przejście z tunelu do salki jest bardzo ciasne.

   Z form naciekowych w schronisku można znaleźć tylko nieliczne nacieki grzybkowe. Namulisko jest piaszczysto-kamieniste z dużą ilością liści przy wejściu.

   Tunel wejściowy znajduje się pod znaczącym wpływem zewnętrznych czynników atmosferycznych. W końcowej salce temperatura jest bardziej ustabilizowana a wilgotność jest znacznie większa. W całym schronisku trzeba używać światła sztucznego.

    Na skałach wokół otworu występuje duża ilość mchów i glonów. Przedstawicieli fauny nie zaobserwowano.
Historia badań
Historia eksploracji
Pierwsza wzmianka w literaturze na temat schroniska pojawia się w 1993 r. (Polonius, Tyc, Sławiński) a następna w 1994 r. (Polonius).
Historia dokumentacji
W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego (1991) nosi numer IV. C. 40. Plan i opis schroniska znalazł się również w dokumentacji dla Ministerstwa Środowiska z 2000 r. Pomiary w schronisku wykonali we wrześniu 1991 r. : A. Polonius i S. Kornaś. Dane zaktualizował A. Polonius (2010).
Plan opracował A. Polonius.
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Polonius A., Sławiński J., Tyc A. 1993 (wzmianka); Polonius A. 1994 (wzmianka, położenie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Polonius A. i in. 1991; Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).
Autorzy opracowania Adam Polonius
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2013
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie