Idąc drogą od Pilicy, przy pierwszym przystanku PKS we wsi, skręcamy w prawo między opłotki i po 300 m dochodzimy do wzgórza. Wzgórze to ma wygląd długiego grzbietu podzielonego na część wschodnią i zachodnią. Otwór południowy wychodzi na grzbietową powierzchnię wzgórza. Otwór zachodni wychodzi na stromy stok północno-zachodni. Dwa pionowe otwory znajdują się w szczytowej partii ostańca skalnego. Ponieważ obydwa dolne otwory znajdują się w lesie, najłatwiej jest znaleźć dwa okna w stropie schroniska znajdujące się w niezalesionym szczycie skałki.

   Jest to załamany pod kątem prostym tunel, w którym na załamaniu powstała obszerna i wysoka komora. Jej cechą charakterystyczną są dwa nieduże okna w stropie, pod którymi znajdują się kieszenie skalne sprawiające wrażenie balkonu nad główną komorą. Kieszenie te były kiedyś osobnym, górnym schroniskiem. Po rozmyciu skalnego dna schronisko połączyło się z dolnym tunelem tworząc wysoką komorę. Jest to wspaniały przykład wieloetapowości rozwoju jaskiń w tym terenie.

   Schronisko rozwinęło się w górnojurajskich wapieniach skalistych typu smoleńskiego. Namulisko w schronisku jest piaszczysto-kamieniste i opada od otworu południowego do zachodniego. W bocznej, wschodniej szczelinie dno skalne. Brak szaty naciekowej.

   Schronisko jest przewiewne i nie posiada własnego mikroklimatu. Przed otworem południowym rosną krzewy i młode drzewka. Brak okazów fauny.

Po raz pierwszy opisuje i wykonuje plan schroniska K. Kowalski w 1947 r. nadając mu numer 405 i nazwę Schronisko przy wsi Strzegowej VI. W 1986 r. schronisko wzmiankują M. Szelerewicz i A. Górny nadając mu numer IV. D. 13. W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego (1991) nosi nazwę Schronisko przy wsi Strzegowej VI i numer IV. D. 13. Pomiary i aktualizację planu oraz danych dokonali we wrześniu 1991 r. A. Polonius i S. Kornaś. Ponowną aktualizację danych wykonał A. Polonius (2010)

Plan opracował A. Polonius.

Kowalski K. 1951; Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmianka, orientacyjne położenie); Polonius A. 1994 (wzmianka, położenie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 1991; Polonius A. 2003 (omawia morfologię i genezę).