Idziemy od szkoły podstawowej w Złożeńcu (od północnej strony) biegnącą tam polną drogą w kierunku południowo-wschodnim. Po prawej stronie drogi ciągnie się młodnik z iglastymi drzewkami. Po przejściu około 750 m dochodzimy do południowych zboczy wzgórza Skała Gaj. Do Skały można również dojść od strony Smolenia dnem Doliny Wodącej aż do Skały Biśnik a stąd około 500 m na południowy zachód. Skała Gaj od tej strony jest widoczna pomiędzy wzniesieniem Smylowej Skały i wzgórza bez nazwy 438,1. Na szczycie wzniesienia znajduje się kilka grup skalnych. Schronisko leży w grupie skalnej wysuniętej najbardziej na wschód. Otwór można znaleźć od północno-wschodniej strony u podstawy skały nad stromym choć niezbyt długim zboczem. Gdyby nie rosnące przed otworem drzewa i krzewy to otwór byłby dobrze widoczny od Skały Biśnik.

    Schronisko to krótki korytarz o przekroju trójkątnym z dobrze widoczną szczeliną w stropie. Na początku i na końcu korytarz jest przecięty prostopadłymi, niedostępnymi szczelinami. Otwór schroniska od wschodniej strony jest dobrze osłonięty murem skalnym o długości około 8 m.

    Schronisko rozwinęło się w wapieniu skalistym typu smoleńskiego, na szczelinie tektonicznej o przebiegu NE-SW. We wnętrzu schroniska nie zaobserwowano szaty naciekowej ale skała jest dość mocno skorodowana. Namulisko jest lessowe z bardzo dużą domieszką części organicznych.

    Całe wnętrze znajduje się pod wpływem zewnętrznych czynników atmosferycznych. Ponieważ otwór znajduje się w miejscu mocno zacienionym przed wejściem na skałach rośnie duża ilość mchów a głębiej porosty i glony. Z przedstawicieli fauny zaobserwowano pojedyncze okazy motyli, pająki Meta menardi oraz dużą ilość muchówek.

Obiekt jest niewątpliwie znany od dawna choć ze względu na oddalenie od szlaków rzadko odwiedzany. W głębi schroniska widać dość świeże ślady rozkopywania w postaci dołu o głębokości około 0,8 m.

W głębi schroniska widać dość świeże ślady rozkopywania w postaci dołu o głębokości około 0,8 m. Po raz pierwszy opisuje je K. Kowalski nadając mu numer 385 i wykonując jego plan. Nadaje mu również nazwę Schronisko w Złożeńcu. Później wymieniają je z tą samą nazwą M. Szelerewicz i A. Górny podając przybliżoną lokalizację i nadając numer IV.C.5. Pomiary schroniska wykonali w sierpniu 1999 r. Adam i Łukasz Polonius. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracował A Polonius.

Kowalski K. 1951; Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmianka, lokalizacja na mapie 1 : 100 000 ); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. 2003 (wymienia, nadaje nową nazwę).