Od Wzgórza Zamkowego w Smoleniu należy się skierować w kierunku południowym i przejść czarnym szlakiem turystycznym około 200 m do skrzyżowania leśnych ścieżek. W tym miejscu należy skręcić w prawo (niebieskim szlakiem) i dojść do skrzyżowania z asfaltową drogą Smoleń-Złożeniec. Z tego miejsca w kierunku południowo-zachodnim widać stojącą w lesie długą i wąską skalną płetwę z charakterystycznym oknem skalnym o średnicy około 2 m, w jej północnym końcu. Otwory schroniska leżą w środkowej części skalnej płetwy, u jej podstawy.

   Schronisko jest tunelem przebijającym skałkę na wylot. Wejścia do schroniska są bardzo ciasne (trzeba się czołgać), w środku wnętrze jest nieco bardziej przestronne. W stropie środkowej części jest niezbyt wysoki ślepy kominek. W północnej ścianie znajduje się bardzo ciasny (nie do przejścia) korytarzyk. Obiekt rozwinął się w górnojurajskich wapieniach skalistych.

   Schronisko nie posiada szaty naciekowej. Namulisko jest gliniasto-piaszczyste z licznymi śladami rozgrzebywania.

   We wnętrzu jest sucho a między otworami występuje duży przewiew. Całe wnętrze jest ciemne. W schronisku brak okazów flory i fauny.

Schronisko z pewnością znane od dawna. Pierwsza wzmianka w literaturze na temat schroniska pojawia się w 1993 r. (Polonius, Tyc, Sławiński) a następna w 1994 r. (Polonius).

W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego nosi nazwę Schronisko w Górze Smoleń VIII i numer IV.C.51. Opis i plan schroniska znajduje się również w dokumentacji z roku 2000 wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska, gdzie nosi tę samą nazwę i numer. Pomiary schroniska wykonał w listopadzie 1991 r. A. Polonius i S. Kornaś. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracował A. Polonius.

Polonius A., Sławiński J., Tyc A. 1993 (wzmianka); Polonius A. 1994 (wzmianka, lokalizacja); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 1991; Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia, nadaje nową nazwę).