Najprostsza droga do Wzgórza Zegarowe Skały wiedzie drogą dnem doliny aż do ostatniego zabudowania przysiółka Podlesie. W tym miejscu należy skręcić w lewo i zboczem wzgórza, polną miedzą podejść pod skały. Schronisko leży w szczytowej partii wzgórza w skałach wysuniętych najbardziej na zachód w niewielkim zagłębieniu w skale. Okrągły otwór znajduje się na wysokości 3,5 m nad poziomem gruntu.

   Schronisko jest niemal idealnie okrągłą w przekroju rurą freatyczną biegnącą w głąb skały. Rura została wymyta w górnojurajskim wapieniu skalistym typu smoleńskiego. Głębsze partie schroniska są zasypane namuliskiem i po kilku metrach rura staje się niedrożna.

   Szaty naciekowej schronisko nie posiada a ściany są dokładnie wygładzone. Przy otworze nie ma w ogóle namuliska. Głębiej namulisko jest gliniaste.

   Brak własnego mikroklimatu. We wnętrzu nie zaobserwowano przedstawicieli flory i fauny.

Otwór schroniska znany pewnie od dawna lecz ze względu na trudny dostęp wnętrze jest odwiedzane tylko przez ludzi zajmujących się wspinaczką. Do tej pory schronisko nie było nigdzie wymieniane.

Opis i plan schroniska znajduje się w dokumentacji z roku 2000 wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska, gdzie nosi nazwę Schronisko w Zegarowych Skałach I i numer IV.C.60. Pomiary w schronisku wykonali w grudniu 1998 r. Adam i Krystyna Polonius. Dane zaktualizował A. Polonius (2010).

Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).