Najprostsza droga do Wzgórza Zegarowe Skały wiedzie drogą dnem doliny aż do ostatniego zabudowania przysiółka Podlesie. W tym miejscu należy skręcić w lewo i zboczem wzgórza, polną miedzą podejść pod skały. Schronisko leży w zachodniej części skał w szczytowej partii wzgórza. Otwór znajduje się 2,7 m nad poziomem gruntu, w ścianie skalnej zwróconej ku północy. Mimo wysokiego progu dostęp do schroniska nie jest trudny dzięki wyraźnym stopniom.

   Do wnętrza schroniska prowadzi pochylony w lewo korytarz o bardzo nierównych ścianach. Dno korytarza wznosi się łagodnie w górę. Na końcu korytarza znajduje się rodzaj okrągłej komórki o kopulastym stropie. W lewej ścianie komórki nad skalnym progiem znajduje się wejście do wąskiej szczeliny o soczewkowym przekroju. Obiekt powstał w wapieniach skalistych typu smoleńskiego - wiek górna jura.

   Schronisko powstało na szczelinie, którą doskonale widać i w stropie i w spągu, szczególnie przed otworem. Szczelina ma przebieg 264/65. Na ścianach schroniska można znaleźć nieliczne nacieki grzybkowe. Namulisko jest humusowo-gliniaste a w szczelinie końcowej w jej dolnej części znajdują się zaklinowane kamienie.

   We wnętrzu jest sucho a wahania temperatury są takie jak na zewnątrz. Do okrągłej salki jest nieco mroczno, głębiej całkiem ciemno. Brak przedstawicieli flory i fauny.

    W schronisku są liczne ślady odwiedzania lecz do tej pory brak w literaturze wzmianek na jego temat.

Opis i plan schroniska znajduje się w dokumentacji z roku 2000 wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska, gdzie nosi nazwę Schronisko w Zegarowych Skałach III i numer IV.C.61. Pomiary w schronisku wykonali w grudniu 1998 r. Adam i Łukasz Polonius. Dane zaktualizował A. Polonius (2010).
Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).