Najprostsza droga do Wzgórza Zegarowe Skały wiedzie drogą dnem doliny aż do ostatniego zabudowania przysiółka Podlesie. W tym miejscu należy skręcić w lewo i zboczem wzgórza, polną miedzą podejść pod skały. Prawie na samym szczycie wzgórza znajduje się ostaniec z najwyższą w Zegarowych Skałach ścianą skalną. U podstawy tej ściany znajduje się skalny amfiteatr, w którym można znaleźć pozostałości po średniowiecznej strażnicy. W południowej ścianie tego amfiteatru i na terenie strażnicy znajduje się rozmyta szczelina, której dolna część została prawdopodobnie rozkuta do formy czworoboku. Przeznaczenie tego obiektu jest nieznane. Archeolodzy prowadzący tu prace wysunęli przypuszczenie, że jest to cysterna do łapania wody deszczowej. W czerwcu 1998 r. nieznana osoba odsłoniła w prawej (zachodniej) ścianie „cysterny” otwór schroniska. Otwór został znaleziony dzięki usunięciu z fragmentu dna, warstwy osadów o grubości około 0,5 m.

   Schronisko jest rozwinięte w górnojurajskich wapieniach skalistych typu smoleńskiego.

   Za ciasnym przełazem o długości około 0,5 m znajduje się korytarzyk biegnący w lewo, równolegle do ściany „cysterny”. Dno korytarzyka wznosi się stromo w górę. W końcowej części po lewej stronie znajduje się próg skalny a za nim niska salka o pochyłym dnie.

   Na ścianach korytarzyka można znaleźć nieco polew i nacieki grzybkowe. Namulisko wygląda na dosyć obfite. W korytarzyku są to osady ilaste, natomiast w salce z pochyłym dnem dno jest skalne.

   Ze względu na mały otwór i konfigurację dna wymiana powietrza wewnątrz schroniska jest utrudniona, tym bardziej, że nie wyczuwa się w środku przewiewu. Wewnątrz schroniska jest całkiem ciemno. Wilgotność w schronisku jest bardzo duża. Przedstawicieli flory i fauny nie zauważono.

Schronisko do tej pory nie było opisywane w literaturze.

Opis i plan schroniska znajduje się w dokumentacji z roku 2000 wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska, gdzie nosi numer IV.C.62.
Pomiary w schronisku wykonali w grudniu 1998 r. Adam i Karolina Polonius.
Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).