Od przystanku autobusowego w centrum Ryczowa (odgałęzienie drogi na Żelazko) idziemy asfaltową drogą w kierunku Pilicy (ku NE). Po około 800 m skręcamy w prawo na gruntową drogę prowadzącą do Złożeńca. Biegnie tędy czarny szlak turystyczny w kierunku Smolenia. Zaraz za tym skrzyżowaniem skręcamy w kierunku ostańca z ruinami strażnicy (Skała Grodzisko). Otwór schroniska znajduje się w szerokiej szczelinie rozcinającej skałkę od strony północnej.

   Otwór przykrywa obszerny okap o szerokości 5, 5 m, wysoki do 3 m. Za nim znajdują się dwa korytarze. Lewy, wysoki na 2, 5 m, prowadzi 3 m w głąb skały i kończy się ciasnym niedostępnym kanałem. Prawy jest niski, wysokości 1 m, początkowo ma 1, 3 m szerokości, dalej stopniowo się zwęża, przechodząc przy końcu w dwa ciasne kanały, jeden poziomy, drugi biegnący stromo w górę do powierzchni.

    Schronisko utworzone w wapieniu skalistym górnej jury, powstało w warunkach freatycznych. Ściany są silnie skorodowane, mają strukturę gąbczastą z szeregiem drobnych kanalików i rur, okopcone i zakurzone. Skąpe namulisko stanowi ubita polepa gliniasto-piaszczysta z gruzem wapiennym. Flora nie występuje. Faunę reprezentują pajęczaki.

Kowalski (1951)  podaje, że na powierzchni namuliska znajduje się duże ilości ceramiki średniowiecznej.

Schronisko znane od dawna.

Kowalski (1951) opisuje schronisko. W pracy Szelerewicza i Górnego (1986) nosi numer IV.B.48. Udokumentowane zostało przez M. Szelerewicza i A. Górnego w maju 1991 r. oraz w listopadzie 1998 r. W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego schronisko również nosi numer IV.B.48. Opis i plan schroniska znajduje się także w dokumentacji dla Ministerstwa Środowiska z roku 2000. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracowali M. Szelerewicz i A. Górny.

Kowalski, 1951 (opis i plan schroniska); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie w skali 1:100 000); Polonius A. 1994 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Szelerewicz M. 1990 (lokalizacja na mapie w skali 1:20 000, ogólna charakterystyka schroniska, plan); Górny A. i in 1991b (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie w skali 1:10 000, opis, plan, zdjęcie otworu); Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius 2003 (wymienia).