Od przystanku autobusowego w centrum Ryczowa (odgałęzienie drogi na Żelazko) idziemy asfaltową drogą w kierunku Pilicy (ku NE). Po około 800 m skręcamy w prawo na gruntową drogę prowadzącą do Złożeńca. Biegnie tędy czarny szlak turystyczny w kierunku Smolenia. Mijając skały z ruinami strażnicy (Skała Grodzisko). Przechodzimy koło ruin i idąc ku wschodowi dochodzimy do skałek oddalonych o około 200 m od strażnicy. Od strony północnej najwyższej skały znajduje się rozpadlina z otworem schroniska.

   Wejście znajduje się w rozpadlinie szerokości 2 m, głębokości do 2, 5 m i poziomym dnie z otwartym od północy dojściem. Pod okapem znajduje się niskie, ciasne, trójkątne wejście o dnie z gruzem wapiennym, szkłem i śmieciami. Za ciasnym włazem niska kwadratowa komórka jest rozcięta pionowym pęknięciem i 0, 5 progiem skalnym na osi N-S. W głąb ku E odchodzi niedostępny, niski, zamulony korytarzyk, który widoczny jest na odcinku kilku metrów. Nad progiem w stropie zaklinowane głazy i widoczne między nimi światło z powierzchni.

  Schronisko powstało w wapieniu skalistym górnej jury, stanowi fragment większej próżni, utworzonej w warunkach freatycznych na fudze międzyławicowej, rozciętej młodszym, pionowym pęknięciem o przebiegu N-S z przesunięcie w pionie o 0, 5 m. Szaty naciekowej brak. Namulisko jest lessowo-piaszczyste. Na powierzchni znajdują się śmieci oraz mniejsze i większe bloki wapienne.

Schronisko w głębi wilgotne. Przy otworze rosną mchy, porosty i paprocie. Faunę reprezentują liczne pajęczaki.

Znane i odwiedzane. Po raz pierwszy wzmiankowane przez Szelerewicza i Górnego (1991).

Udokumentowane zostało przez M. Szelerewicza i A. Górnego w maju 1991 r. oraz w listopadzie 1998 r. W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego schronisko nosi numer IV.B.74. Opis i plan schroniska znajduje się również w dokumentacji dla Ministerstwa Środowiska z roku 2000. Dane zaktualizował A.Polonius (2009).
Plan opracowali M. Szelerewicz i A. Górny.

Polonius A. 1994 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Górny A. i in.1991b (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie w skali 1:10 000; opis schroniska, plan, zdjęcie otworu); Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).