Idąc około 300 m na wschód od najdalej na północ wysuniętych zabudowań miejscowości Ryczów dochodzimy do wzniesienia zwanego Góra Dupnica, leżącego w rozwidleniu dróg Ryczów-Złożeniec i Ryczów-Pilica. Na szczycie i zachodnim zboczu pojawiają się wychodnie górnojurajskiego wapienia skalistego w formie malowniczych skałek. W skałkach tych znajduje się kilka schronisk skalnych a wśród nich niżej opisane. Otwór wschodni schroniska wychodzi na płaską, podszczytową polankę a otwór zachodni na bardzo stromą skarpę.

   Schronisko jest fragmentem dużego kanału krasowego wykształconego w górnojurajskim wapieniu skalistym, w postaci dwuotworowego tunelu o znacznej wysokości i ładnie wygładzonych ścianach. W stropie tunelu wyraźnie zaznacza się szczelina, na której tunel powstał.

   Schronisko nie posiada szaty naciekowej. Namulisko na powierzchni jest piaszczysto-kamieniste i sprawia wrażenie bardzo obfitego.

   Wnętrze schroniska jest mocno przewiewne i w całości suche.

   Wszędzie w zasięgu światła ściany porastają glony i porosty. Przedstawicieli fauny w schronisku nie zauważono.

Łatwa dostępność powoduje, że jest często odwiedzane.

Po raz pierwszy schronisko opisuje K. Kowalski  nadając mu numer 413 oraz nazwę Schronisko w Ryczowie III. W „Jaskiniach Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej” M. Szelerewicza i A. Górnego nosi numer IV.B.50. W 1993 roku plan i opis obiektu znalazł się w dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego. Opis i plan schroniska został również zamieszczony w dokumentacji z roku 2000wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska, gdzie nosi tę samą nazwę i numer co w w/w opracowaniach. Pomiary w schronisku wykonali we wrześniu 1993 r. A. Polonius i S. Kornaś. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracował A. Polonius.

Kowalski K., 1951; Szelerewicz M., i Górny A., 1986 (wzmianka, lokalizacja na mapie 1 : 100 000 ); Polonius A. 1994 (wzmianka, lokalizacja); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 1993; Polonius A. i in.2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia, nadaje nową nazwę).