Idąc około 300 m na wschód od najdalej na północ wysuniętych zabudowań miejscowości Ryczów dochodzimy do wzniesienia zwanego Góra Dupnica, leżącego w rozwidleniu dróg Ryczów-Złożeniec i Ryczów-Pilica. Na szczycie i zachodnim zboczu pojawiają się wychodnie wapienia skalistego w postaci malowniczych skałek. W skałkach tych znajduje się kilka schronisk skalnych. Schronisko leży w zachodniej grupie skałek w niewielkiej ostrodze wychodzącej na zachodnie zbocze. Obydwa otwory schroniska wychodzą na połogi stok.

   Schronisko jest dość niskim, tunelem rozwiniętym prawdopodobnie w strefie zmniejszonej odporności skały na krasowienie. Na jego stropie i ścianach nie widać szczelin. Otwór południowy znajduje się w niszy skalnej, która sama w sobie mogłaby być niedużym schroniskiem. Całość rozwinęła się w wapieniach skalistych górnej jury.

   Szaty naciekowej schronisko nie posiada. Namulisko w większej części jest kamieniste a w pobliżu otworu północnego dno jest skalne.

   Wnętrze jest mroczne lecz nie całkowicie ciemne. We wnętrzu jest sucho i bardzo przewiewnie. Brak przedstawicieli flory i fauny.

Wewnątrz brak śladów pobytu ludzi. Pierwszy raz schronisko wymienia A. Polonius w 1994 r.

W 1993 roku plan i opis obiektu znalazł się w dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego gdzie nosi nazwę Schronisko w Ryczowie VIII i numer IV.B.84. Opis i plan schroniska został również zamieszczony w dokumentacji z roku 2000 wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska, gdzie nosi tę samą nazwę i numer co w w/w dokumentacji.
Pomiar schroniska wykonał we wrześniu 1993 r. A. Polonius i S. Kornaś. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracował A. Polonius.

Polonius A. 1994; Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 1993; Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia, nadaje nową nazwę).