Od przystanku autobusowego w centrum Ryczowa (odgałęzienie drogi na Żelazko) idziemy w kierunku Pilicy (północny wschód), drogą asfaltową prowadzącą po wschodniej stronie wsi. Po przejściu około 800 m pod kątem prostym odchodzi droga gruntowa, którą prowadzi czarno znakowany szlak turystyczny w kierunku Smolenia. Po przejściu około 1200 m (od zakrętu), już za ostańcami Zamczyska (po prawej), skręcamy w lewo (ku północy) szerokim duktem. Wyprowadza on nas na porośnięte bukowym lasem wzniesienie Długiej Góry. Utrzymując kierunek wychodzimy na łańcuch skałek z widocznym z dala otworem schroniska.

   Duży obszerny tunel, od południa bardzo ładny otwór wejściowy wysokości 1,7 m, szerokości 1,5 m, sklepienie owalne, bardzo regularnie wymodelowane na całej długości tunelu. W kierunku północnym korytarz rozszerza się, aby po 8 m w otworze północnym osiągnąć 8 m szerokości. Wysokość w otworze północnym sięga 1, 5 m. Dno pod okapem wznosi się stromo, zalegają tutaj duże bloki wapienne. W części środkowej tunelu ku wschodowi odchodzi ciasny korytarzyk początkowo wznoszący się, później poziomy przedzielony na końcu w połowie wysokości starą, wiszącą polewą naciekową, dalej widoczna jest jego kontynuacja.

   Schronisko utworzone w wapieniu skalistym górnej jury. Powstało w strefie freatycznej. Na ścianach i w stropie kotły wirowe, rury. Nacieki występują w korytarzyku w formie starych, zrekrystalizowanych polew. Namulisko bogate piaszczysto-gliniaste z gruzem wapiennym. Przy otworze południowym widoczne ślady rozkopywania.

   Schronisko przewiewne, suche. Na ścianach przy otworze mchy i porosty. Nieliczne pajęczaki.

Schronisko znane i odwiedzane od dawna, po raz pierwszy opisane przez Szelerewicza i Górnego, gdzie nosi numer IV.B.52.

Udokumentowane zostało przez M. Szelerewicza i A. Górnego w maju 1991 i listopadzie 1998r. Opis i plan schroniska znajduje się również w dokumentacji dla Ministerstwa Środowiska z roku 2000. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracowali M. Szelerewicz i A. Górny.

Kowalski K. 1951 (numer inwentarzowy 410, opis schroniska i plan); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie w skali 1:100 000); Polonius 1994 (wymienione w wykazie, lokalizacja na mapie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Górny A. i in.1991b (lokalizacja na mapie w skali 1:10 000, opis, plan, zdjęcia otworów południowego i północnego, wiszaru skalnego, wnętrze korytarzyka wschodniego); Polonius A. i in.2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (wymienia).