Z Rytra Jantar idziemy szlakiem narciarskim w kierunku Hali Koniecznej. W miejscu, gdzie do drogi i do potoku Borsudzyny dochodzi z lewej, ze stoku rumowiskowy jęzor osuwiska, opuszczamy drogę. Skręcając w lewo podchodzimy stromym stokiem wśród bloków skalnych, aż do wyraźnego spłaszczenia. Otwór NE jaskini Przeziorowa Jama (K.Bsd-01.09) znajduje się na skraju zrównania, w zgrupowaniu porozsuwanych pakietów skalnych. Od jej otworu idziemy w górę osuwiska, skrajem świerczynowej drągowiny kilkadziesiąt kroków do niedużej rozpadliny skalnej. Ciasny, poziomo usytuowany otwór znajduje się na dnie tej rozpadliny.

Od otworu obniżamy się stromo ciasnym korytarzykiem do rozdroża. W prawo odchodzi kilkunastometrowy, wąski korytarzyk kończący się szeroką i bardzo niską szczeliną. W lewo dwa krótkie korytarzyki wyprowadzają nad parometrowy próg, za którym znajduje się duża sala. Ma ona lite ściany i strop, dno pokryte jest dużymi wantami. W sali widać wyraźnie jak warstwy piaskowca zapadają konsekwentnie w kierunku dna jaskini. Komora ma około 10 m długości, 3,5 m szerokości i około 4 m wysokości. Wychodzą z niej w kierunku dna trzy ciągi.

Prawy stanowi na przemian wysoka i wąska szczelina lub niski płytowiec. Ciąg kończy się po kilkunastu metrach.

Korytarz środkowy schodzi do najniższego miejsca w jaskini poprzez kilka zwężeń, prożków i niedużych rozszerzeń, by połączyć się tam z ciągiem, wychodzącym z lewej części dużej sali. Ciąg ten rozpoczyna się dwoma bardzo ciasnymi studzienkami, a następnie wąskimi, wysokimi szczelinami schodzi do dna jaskini. Szczeliny te łączą się w górze z Jaskinią Gdzie Wpadły Czołgi.

Utworzyła się w piaskowcach magurskich w związku z osuwiskiem konsekwentno-strukturalnym. Dno pokrywa rumosz i głazy.

Światło nie sięga poza otwór. Jaskinia ma mikroklimat o charakterze dynamicznym. Flora i fauna nie były obserwowane.

Jaskinia została odkryta w dniu 5 grudnia 1992 r. przez E. Borka i P. Wańczyka.

Dokumentację jaskini sporządził w tym samym dniu E. Borek przy pomocy busoli geologicznej i taśmy parcianej. Dane zaktualizował E. Borek w 2009 r.
Plan opracował E. Borek.

Wiśniewski W.W. 1996: (dane morfometryczne); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 1997b: (opis inwentarzowy i plan); Klassek G., Mleczek T. 2003: (wkładka/wzmianka).