Z Melsztyna (PKS) idziemy niebieskim szlakiem, główną drogą w kierunku Czchowa (na zachód). Po zejściu z drogi, szlak prowadzi ścieżką w kierunku zamku. Po kilkudziesięciu metrach zauważamy po lewej ściany skalne i na przełaj podchodzimy w ich kierunku. Widoczny z dołu otwór jaskini znajduje się w NE części kamieniołomu, w ścianie skalnej, gdzie wspinamy się stromą, śliską ścieżką. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór (2,2 m wysokości) wprowadza do około 6 m długości stromego korytarza. Doprowadza on do niewielkiej salki (Komora SR), skąd na SE opada około 5 m długości szczelina. W końcowych partiach szczelina skręca na południe i zwęża się (jest niemożliwa do przejścia). Wysokość korytarzy jaskini dochodzi do 1,5 m, a szerokość do 0,5 m. Tylko w Komorze SR jest nieco szerzej (1,5 m szerokości)

Jaskinia powstała w piaskowcach dolnych warstw istebniańskich. Dno tworzą gruz skalny i piasek (w Komorze SR).

Zimą jaskinia jest w całości wymrażana. Jest dość sucha. Partie do Komory SR są oświetlone światłem dziennym.

Flora nie była obserwowana.

Stwierdzono obecność pająków i motyli.

Przed 1997 r. jaskinia nie była wymieniana w literaturze. Z pewnością była zwiedzana, znajduje się bowiem obok znakowanego szlaku, poniżej często odwiedzanych przez turystów ruin zamku. Została odnaleziona 29 maja 1997 r. przez P. Baczyńskiego, T. Mleczka i R. Niemca (Speleoklub Dębicki).

Tego samego dnia została zinwentaryzowana przez P. Baczyńskiego, T. Mleczka i R. Niemca. Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.

Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Kapturkiewicz A. 2006a (ujęta w spisie najdłuższych jaskiń rejonów Karpat Fliszowych);