Z Ciężkowic idziemy czarnym szlakiem aż na szczytową skałkę na wzgórzu Skała, zwaną Skałką z Krzyżem.

Schronisko stanowi szczelina o charakterze kominka. Od dolnego otworu idziemy (ciasno) poprzez progi (1,5 m i 1,1 m wysokości) do regularnej, kulistej salki o średnicy 1,5 m. Z salki ku NW prowadzi szczelina (dostępna na długości około 1,5 m), natomiast w kierunku SE znajduje się otwór 2, od którego możemy przedostać się jeszcze 1 m dalej, nad 3,5 m wysokości próg. Stąd też można wyjść na wierzchołek skałki (stałe ubezpieczenia).

 Schronisko ma genezę erozyjno-wietrzeniową  [jest to typowa forma szczelinowa o genezie tektonicznej, zapewne zmodyfikowana przez procesy wietrzenia mrozowego. Brak podstaw do przypisywania tu genezy erozyjnej (wodnej? wiatrowej??) - przyp. red.], powstało w piaskowcach ciężkowickich. Dno tworzy lita skała, gdzieniegdzie gruz skalny.

W całości jest oświetlone.

Po raz pierwszy wzmiankowane przez W. Krygowskiego w 1977 roku. Często jest odwiedzane, przeważnie jako droga prowadząca na szczyt skałki.

Materiały inwentaryzacyjne zostały zebrane 7 lutego 1992 r. przez T. Mleczek i R. Dadela (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 9 kwietnia 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) i M. Mleczek dokonali aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.

Krygowski W. 1977 (wzmianka); Kruczek Z. 1983 (wzmianka); Klassek G. 1994 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Mleczek T. 1995c (plan i opis inwentarzowy); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Ganszer J., Klassek G., Mleczek T., Pukowski J., Szura Cz. 2001 (opis schroniska, lokalizacja na mapie); Urban J., Margielewski W., Alexandrowicz Z., Mleczek T. 2006 (krótki opis, geneza); Kutaś, P. 2007 (wzmianka).