Od przystanku PKS Rożnów-Skrzyżowanie idziemy kilkaset metrów w kierunku Gródka nad Dunajcem, po czym za sklepem skręcamy w prawo na gruntową drogę. Idziemy nią do widocznych po lewej ścian kamieniołomu. Otwór znajduje się w środkowej części odsłonięcia, na przeciw SE, okazałego otworu Jaskini Tunelowej. Jest usytuowany na wysokości 8 m od podstawy Ściany za Przełazem. Dojście trawersem z przyległej skałki (Turnia nad Przełazem) długości 8 - 10 m (trudności IV).

Otwór stanowi wąska, pionowa szczelina, w dnie której zaklinowany jest duży blok skalny. Wysokość otworu wynosi około 1 m. Jaskinia rozpoczyna się wąską miejscami zaciskowa szczeliną, którą schodzimy na głębokość 9 m. Po przejściu niskiego przełazu i przetrawersowaniu studzienki wychodzimy na złomowisko utworzone z dużych bloków skalnych. Ze złomowiska do góry wznosi się ciąg do najwyższego punktu jaskini. Wspinamy się (III) po brzegu dużych, zsuniętych w szczelinę bloków skalnych. Ze złomowiska w dół 4,5 m studzienką dostajemy się do salki o piaszczysto - gruzowatym dnie. Stąd wąską szczeliną, lekko do góry przedostajemy się salki o niskim stropie. Po przeciwnej stronie salki przełazem przechodzimy do szczeliny, której strop (utworzony z zaklinowanych bloków) zaczyna się wznosić. Przekraczamy studzienkę (3 m głębokości) i dochodzimy nad krótką pochylnię, by po zejściu nią zaraz podejść pod kolejne spiętrzenie bloków skalnych. W najwyższej części spiętrzenia utworzyła się salka (Sala ze Stalaktytami), w której spotykamy niewielkie nacieki (trzy stalaktyty długości do 3 cm). Z salki stromą pochylnią schodzimy nad studzienkę (4 m głębokości). Pochylnia na dnie studzienki sprowadza do bardzo wąskich, prawie prostopadłych względem siebie szczelin (zacisk Z3). W stropie tych szczelin są zaklinowane bloki skalne i mniejszy rumosz. W górnej części pochylni, na dnie 4 m głębokości studzienki, znajduje się następna studzienka 1,4 m głęboka i wąska (Z1). Schodzimy nią do wąskiego, poziomego przełazu, którym dochodzimy do salki z dużym blokiem zaklinowanym między ścianami. Jest to aktualnie najniższy punkt jaskini.

Jaskinia powstała na jednej szczelinie o szerokości do 1 m. Utworzyła się w piaskowcach dolnych warstw istebniańskich. Dno pokryte gruzem i większymi głazami, gdzieniegdzie piasek.

Jest bardzo sucha, wnoszący się pył utrudnia oddychanie. Światło sięga we wstępne partie do zaciskowej szczeliny.

Występowanie flory nie było obserwowane. Stwierdzono występowanie dwóch gatunków nietoperzy: do 20 osobników (21 stycznia 2006 r.) podkowca małego (Rhinolophus hipposideros) oraz 1 osobnika (8 marca 1993 r.) podkowca dużego (Rhinolophus ferrumequinum). Występują również liczne pająki i motyle. Podczas wejścia w lutym 1996 r. stwierdzono również obecność lisa (w rejonie złomowiska). W rejonie przyotworowym podczas pierwszych penetracji jaskini znaleziono liczne szkielety m.in. gryzoni i węży.

Jaskinia została zlokalizowana podczas wspinaczek członków Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego. 18 października 1987 r. P. Rams zszedł na głębokość 14 m oraz wspiął się do najwyższego jej punktu. Dalszą eksplorację przeprowadzili R. Baran i E. Borek dochodząc do najdalszego punktu jaskini. 9 stycznia 2000 r. T. Mleczek i R. Kusibab splanowali kominek (2 m wysokości) położony w najwyższych partiach jaskini Całkowita długość jaskini zwiększyła o 4 m, a przewyższenie wzrosło o 2 m (Klassek, Mleczek 2000; Mleczek, Szura 2001).

Zinwentaryzowana została 22 listopada 1987 r. i 12 grudnia 1987 r. przez A. Antkiewicz-Hancbach oraz P. Rams i E. Wańczyk (Sądecki Klub Taternictwa Jaskiniowego). Uzupełnienia w dokumentacji po 1987 roku wprowadził Tomasz Mleczek w 2009 r.

Plan i przekrój rozwinięty opracowała A. Antkiewicz-Hancbach, uzupełnienia (dot. kominka 2 m wysokości) wprowadził T. Mleczek.

Antkiewicz-Hancbach, A. 1987 (informacja o odkryciu, opis inwentarzowy, plan i przekrój); Klassek G. 1989 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza), Klassek G. 1990 (plan, przekrój rozwinięty i opis inwentarzowy); Mleczek T. 1992 (nietoperze); Mleczek T., Szatkowski B., Węgiel, W. 1994 (nietoperze); Mleczek T. 1995b (ujęta w wykazie jaskiń Pogórza Rożnowskiego); Mleczek T. 1996g,h (nietoperze); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Urban J. 1997 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń pseudokrasowych Polski); Klassek G., Mleczek T. 1998 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 1999 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2000 (nowe partie, ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2001 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Mleczek T. 2001c (wzmianka); Mleczek T. 2001d (nietoperze); Mleczek T., Szura Cz. 2001 (krótki opis, odkrycie nowych partii, plan i przekrój rozwinięty); Klassek G., Mleczek T. 2002 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2003 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Pogórze Ciężkowickie i Rożnowskie 2003 (lokalizacja na mapie bez podanej nazwy); Klassek G. 2004 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2004 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2005 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Sachanowicz K., Ciechanowski, 2005 (nietoperze); Klassek G., Mleczek T. 2006 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Mleczek T. 2006 (szkic techniczny); Klassek G., Mleczek T. 2007. (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Urban J., Margielewski W., Schejbal-Chwastek M., Szura Cz. 2007. (nacieki); Klassek G., Mleczek T. 2008b (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2009 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2010 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2011 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2012 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2014 (ujęta w wykazie najdłuższych i najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych).

Mleczek T. 1996 (nietoperze).