Dojście prowadzi od szkoły w Siekierczynie ścieżką krajobrazowo-geologiczną „przez Wieprzek”. Oznakowany zielonym liściem szlak prowadzi początkowo drogą do Bukowca (na W), po ok. 800 m skręca w lewo w gruntową drogę do przysiółka Lampówki. Idziemy drogą wzdłuż potoku, po ok. 200 m skręcamy w lewo do lasu. Podchodzimy stromo ścieżką i po ok. 100 m dochodzimy do Skałek Siekierczyńskich. W środkowej części skałek znajduje się ambona skalna przecięta dwoma charakterystycznymi kominami. Prawy z nich jest dolnym otworem opisywanej jaskini, górne otwory znajdują się nad wspomnianą amboną (dojście ścieżką z lewej strony ambony). Dojście bez trudności. Zwiedzanie z uwagi na ciasnotę dolnych partii uciążliwe, progi wymagają wspinaczki (trudności V).

Od otworu 1 jaskinię tworzy pochyła i wąska (0,2-0,5 m szerokości), lecz wysoka (do 8,0 m wysokości) szczelina. Po 4,0 m raptownie skręca na SW i po 3,0 m kończy się zawaliskiem. Zaklinowane bloki skalne tworzą dwa piętra, które łączą się dwiema studniami: 4,5 m (kontynuuje się do powierzchni tworząc otwór 2) i 2,8 m wysokości. Górne piętro ma 6,0 m długości, do 3,0 m wysokości i do 0,7 m szerokości. Kończy się ono kominkiem o wysokości 1,5 m, który doprowadza do otworu 3.

Jaskinia powstała w wyniku grawitacyjnego osiadania i osuwania ławic piaskowca ciężkowickiego wzdłuż płaszczyzn spękań ciosowych przy udziale procesów erozyjno-wietrzeniowych. Dno pokryte jest gruzem, miejscami glebą i liśćmi.

Partie między otworami 2 i 3 są ciemne. W całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych

W otworach jaskini obserwowano mchy, porosty i paprocie, w głębi natomiast grzyby.

Faunę reprezentują liczne pajęczaki, chrząszcze i motyle.

.

Jaskinia została odkryta latem 1996 r. przez P. Baczyńskiego i T. Mleczek, wcześniej nie była wzmiankowana w literaturze.

Została zinwentaryzowana 20 września 1996 r. przez T. Mleczek (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą.

26 czerwca 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu. Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą.

Plan opracował T. Mleczek.

Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Klassek G., Mleczek T. 2009 (informacja o nowych partiach).