Od kościoła w Bukowcu zielonym szlakiem prowadzącym do Diablej Dziury, po minięciu polany - około 50 m dalej, skręcamy w prawo dochodząc do górnej części ściany skalnej. Otwór schroniska Schroniska w Omszałej Skale (K.Pr-02.02) znajduje się u podnóża, w środkowej części skałki. Od niego trawersujemy zbocze sto kilkadziesiąt metrów na SE, tuż poniżej skał. Okazały dolny otwór szukanego schroniska (ok. 2 m szerokości i około5 m wysokości) znajduje się w drugiej grupie skał (licząc od drogi) w skałce zwanej przez wspinaczy Borutą. Górny otwór schroniska znajduje się na szczycie skałki. Dojście i zwiedzanie wstępnych partii bez trudności, wspinaczki wymaga natomiast (trudności IV) wejście do komina stanowiącego górny otwór.

Schronisko tworzy jeden regularny korytarz długości około 5 m, szerokości do 1,7 m oraz wysokości do 5,5 m. W środkowej części korytarz przedzielony jest progami wysokości 1,0 - 3,0 m, natomiast w stropie na wysokości 5,0 - 7,0 m znajduje się komin stanowiący górny otwór schroniska.

Schronisko powstało w piaskowcach ciężkowickich serii śląskiej. Dno w rejonie dolnego otworu tworzy gleba, natomiast w głębi lita skała.

Schronisko zimą jest wymrażane. W całości jest oświetlone światłem dziennym.

Flora i fauna nie była obserwowana.

Schronisko przed 1994 r. nie było wymieniane w literaturze. Na ścianach schroniska istnieje kilka dróg wspinaczkowych. Znane jest też ludności miejscowej.

Pomiary pomierzył 23 października 1997 r. T. Mleczek (Speleoklub Dębicki) używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej. 15 kwietnia 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.

Plan opracował T. Mleczek.

Pieniądz, K., Skrzypek, P. 1994 (wzmianka o okapie z otworem" przy opisach dróg wspinaczkowych); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Ganszer J., Klassek G., Mleczek T., Pukowski J., Szura Cz. 2001 (wzmianka); Migoń p. 2006 (krótki opis, geneza, podane wymiary, fotografia otworu); Margielewski W. 2006. (9. Międzynarodowe Sympozjum Pseudokrasowe - fotografia uczestników); Urban J., Margielewski W., Alexandrowicz Z., Mleczek T. 2006 (krótki opis, geneza).