Z Nasicznego kierujemy się na przełęcz oddzielającą Jaskiniową górę od masywu Połoniny Caryńskiej. Stąd idziemy kilkaset metrów ścieżką na N, przekraczając kilkakrotnie ścianki skalne. Po wejściu na niższy wierzchołek Jaskiniowej Góry schodzimy na płytkie siodło, po czym podchodzimy na właściwy wierzchołek Jaskiniowej Góry. Tu schodzimy kilkaset metrów na SE skalistym grzbiecikiem, aż zauważamy po lewej niewielkie osuwisko. Otwór Jaskini w Nasicznem I (K.Bsz-02.01) znajduje się wewnątrz wału okalającego niszę osuwiskową. Od jej otworu idziemy około 20 m NE. Poziomo usytuowany otwór Jaskini w Nasicznem II znajduje się na zewnątrz wału okalającego niszę osuwiskową, w zapadlisku. Dojście bez trudności, zwiedzanie partii za zaciskiem jest uciążliwe (ciasno).

 Studzienka wejściowa 1,3 m głębokości sprowadza do litego korytarza wysokości 1,0 m, którym schodzimy około 8 m do Sali z Galerią. Wschodnia część sali jest niska (do 1,0 m wysokości) tworząc rodzaj galerii nad pozostałą częścią sali o wysokości do 3,5 m. Z galerii prowadzi na N około 4 m długości, niska szczelina. Natomiast z dolnej części sali korytarz również kontynuuje się na N. Jest on wąski (przeważnie 0,5 m szerokości), lecz wysoki do 4,0 m. Po około 4 m znajduje się 1,5 wysokości prożek do góry, za którym coraz bardziej zwężająca się szczelina jest dostępna jeszcze na odcinku blisko 5 m. Przed tym prożkiem znajdują się trzy studzienki (1,5-2,0 m głębokości), którymi schodzimy do niższego piętra zwanego Wargentinem. Tworzy go korytarz około 8 m długości, do 0,7 m szerokości i do 3,0 m wysokości. Od południa Wargentin kończy się niewielkim rozszerzeniem (rodzaj salki), natomiast na N opada do 1,0 m wysokości progu prowadzącego w dół, za którym znajdują się jeszcze dwie ciasne szczeliny. Pomiędzy południową i środkową studnią znajduje się zaciskowy (Z2, szczególnie uciążliwe przy wychodzeniu) przełaz do wysokiej na około 5 m, wąskiej szczeliny. Trawersujemy ją i po 3 dochodzimy do długiego (około 13 m) korytarza, szerokiego do 1,0 m i wysokiego na około 4 m. W części rozszerza się on do 1,5 tworząc salę, zwaną Komorą Gazową. Stąd na południe, progiem 1,5 wysokości, możemy wejść do nieregularnego korytarza, mającego około 5 m długości. Natomiast od sali na północ, po pokonaniu 2,2 m wysokiego progu, wchodzimy na niewielką galerię.

 Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach otryckich. Dno pokrywa przeważnie gleba, co przy dużej wilgotności jaskini powoduje błoto. Tylko w partiach za zaciskiem dno pokrywa gruz skalny.

 

 Jaskinia posiada mikroklimat dynamiczny, zimą nie jest wymrażana. Światłem dziennym są oświetlone partie do Sali z Galerią.

Flora nie była obserwowana.

Stwierdzono obecność pająków i motyli. W jaskini stwierdzono 8 gatunków hibernujących nietoperzy: podkowiec mały Rhinolophus hipposideros, nocek duży Myotis myotis, nocek Bechsteina Myotis bechsteinii, nocek Alkatoe Myotis alcatoe, nocek Natterera Myotis nattereri, nocek orzęsiony Myotis emarginatus, nocek wąsatek Myotis mystacinus s.l., gacek brunatny Plecotus auritus (Piksa i in. 2013).

 

Jaskinia została odkryta przez drwali na początku lat 1970 r.

Pierwsza publikacja opisująca jaskinie znalazła się w Połoninach’77 (A. Iwanek 1977). Zinwentaryzowana została 5 czerwca 1992 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). 16 sierpnia 1997 r. T. Mleczek, K. Pieniądz, R. Niemiec (Speleoklub Dębicki) zinwentaryzowali partie za zaciskiem, które były jednak wcześniej zwiedzane. Pomiary wykonano używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej. 16 października 2008 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.

Iwanek A. 1977 (opis dojścia i jaskini); Bieszczady 1982 (lokalizacja na mapie); Kłos S. 1986 (wzmianka); Okoń M. 1987 (wzmianka); BIESZCZADY. PRZEWODNIK 1992 (wzmianka); Bieszczady. Przewodnik 1994 (wzmianka); Bieszczady. Przewodnik 1995 (wzmianka); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Cisna 1995 (lokalizacja na mapie); Wołoszyn B.W. i in.1996 (błędnie nazwana Jaskinią w Nasicznem I, nietoperze); Labocha M., Zalewska J. 1996 (błędnie nazwana Jaskinią w Nasicznem I, nietoperze); Bieszczady, Przewodnik 1997 (wzmianka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 1999 (opis dojścia, krótki opis); Klassek G., Mleczek T. 1999 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2000 (opis dojścia, krótki opis); Klassek G., Mleczek T. 2000 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Postawa T., Wołoszyn B.W. 2000 (błędnie nazwana Jaskinią w Nasicznem I, nietoperze); Bieszczady 2001 (lokalizacja na mapie); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2001 (opis dojścia, krótki opis); Klassek G., Mleczek T. 2001 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Bieszczady, 2002 (lokalizacja na mapie); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2002 (opis dojścia, krótki opis); Bieszczadzki Park Narodowy 2002 (lokalizacja na mapie); Klassek G., Mleczek T. 2002 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Bieszczady, 2003 (lokalizacja na mapie); Bieszczady, Góry Sanocko-Turczańskie 2003 (lokalizacja na mapie); Krukar W. , 2003 (wzmianka, lokalizacja na mapie); Mleczek T. 2003a (wzmianka): Mleczek T. 2003b (plan i opis inwentarzowy, fotografie korytarzy); Klassek G., Mleczek T. 2003 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Postawa T. 2003 (holoceńskie szczątki nietoperzy); Bieszczady 2004 (lokalizacja na mapie); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2004 (opis dojścia, krótki opis); Bieszczadzki Park Narodowy 2004 (lokalizacja na mapie); Klassek G. 2004 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2004 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Bieszczady 2005 (lokalizacja na mapie); Klassek G., Mleczek T. 2005 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2006 (opis dojścia, krótki opis); Bieszczady 2006 (lokalizacja na mapie); Kapturkiewicz A. 2006a (ujęta w spisie najdłuższych jaskiń rejonów Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T. 2006 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Bieszczady, 2007 (lokalizacja na mapie); Klassek G., Mleczek T. 2007. (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Haczewski G. i in. 2007 (wzmianka); Bieszczady 2008 (lokalizacja na mapie); Klassek G., Mleczek T. 2008b (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat Fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2009 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2010 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2011 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Klassek G., Mleczek T., 2012 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Sachanowicz K., Mleczek T., Gottfried T., Ignaczak M., Piksa K., Piskorski M. 2012 (Nocek Alkatoe zimujący w jaskini). Piksa K., Gubała W.J., Mleczek T., Płoskoń Ł., Szatkowski B. 2013 (krótki opis, nietoperze); Klassek G., Mleczek T., 2014 (ujęta w wykazie najgłębszych jaskiń polskich Karpat fliszowych); Zatorski M., Franczak P., Mleczek T. 2015 (waloryzacja).