Jaskinia znajduje się w Dziadowej Skale, która jest usytuowana u podstawy południowo-wschodniego zbocza Góry Remby. Najłatwiej trafić tu od Ośrodka Rekreacyjnego „Morsko”, kierując się znakami czarnego szlaku turystycznego, prowadzącego z Rzędkowic do Kroczyc. Po przejściu około 700 metrów, bardzo blisko drogi są widoczne w lasku bukowym okazałe wapienne skały. Duży otwór jaskini jest widoczny z daleka.

Otwór ma formę portalu, o szerokości 2 m i wysokości ok. 4 m. Za nim krótki korytarz doprowadza do wielkiej komory, o wymiarach 10x5 m i wysokości sięgającej 7 m. Komora ma w swej górnej, stropowej części liczne połączenia z powierzchnią. Są one praktycznie niedostępne, sprawiają że cała sala jest oświetlona rozproszonym światłem, dając wrażenie istnienia ażurowych ścian. W lewej części Sali, ponad 5-metrowym progiem jest zawieszony boczny korytarzyk, także wychodzący na zewnątrz w wierzchołkowych częściach skały. Po przeciwnej stronie Sali, strop jest przebity wąskim ale wysokim (ok. 2,5 m) kominkiem.

Jaskinia jest w dużym stopniu zniszczona, zarówno przez ludzi jak i procesy erozji. Nacieków brak. Namulisko jest piaszczysto-gliniaste, bliżej wejścia bardziej próchnicowe, w wyniku prac archeologicznych w dużym stopniu zostało przemieszane. Mikroklimat ma zmienny, z powodu licznych połączeń z powierzchnią, uzależniony od warunków zewnętrznych. Mimo to kryją się tu licznie zwierzęta troglokseniczne: pająki Meta sp, ćmy Triphosa sp. i komary.

W jaskini prowadzono badania archeologiczne. M.in. znaleziono tutaj kościaną ozdobę, zdobną poprzecznymi nacięciami, która została uznana za najstarszy przedmiot artystyczny, znaleziony w Polsce. Znaleziono także, niezwykle interesujący, rytualny schowek z żuchwą konia oraz kośćmi dużych zwierząt. Ponadto – liczne narzędzia krzemienne, odłamki ceramiki i grot bełtu z XIII-go wieku.

Jaskinia, mimo powszechnej wiedzy o jej istnieniu (m.in. oznaczenie na mapach turystycznych), nie była udokumentowana, jedynie wzmiankowana w wykazie Szelerewicza i Górnego, wg informacji M. Czepiela, jako „Schronisko Za Szlakiem”.

Dokumentację sporządził M. Czepiel, na podstawie własnych pomiarów, wykonanych w 1997 r. Weryfikację przeprowadził J. Zygmunt w sierpniu 2009 r.
Plan opracował M. Czepiel.

Chmielewski W. 1958 (opis stanowiska paleolitycznego); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmiankują); Waga A. 1991 (opis archeol.); Cyrek K. 2009 (wyniki badań archeologicznych); Lewandowski J. 2009 (wzmiankuje, stanowiska archeologiczne, pn. Schronisko w Dziadowej Skale); Stefaniak K. i in. 2009a (fauna subfosylna, pn. Jaskinia Dziadowa Skała); Stefaniak K. i in. 2009d (błędne dane morfometryczne, krótka charakterystyka, zakres badań, pn. Jaskinia Dziadowa Skała); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).