Studnia znajduje się w zachodniej części Grzędy Mirowskiej, w skale nazywanej przez wspinaczy Studniskiem, w odległości około 200 metrów od zamku w Mirowie.

Pionowy otwór studni jest u podstawy północnej ścianki ostańca (który zresztą opisywanej studni zawdzięcza swoją nazwę), w jego wschodniej części. Ma on formę owalną, o wymiarach 1,5x1,8 m. Studnia stanowi dolną część komina krasowego, który jest wyraźnie zaznaczony w rzeźbie ścianki. Został on rozmyty na szczelinie, dzielącej cały ostaniec na dwie części. Głębokość studni wynosi 1,8 metra, choć pierwotnie z pewnością była głębsza. Sterta kamieni i śmieci, jakie zalegają na dnie, świadczy że w dużym stopniu została zasypana. Ściany mają liczne wymycia krasowe. Rośnie na nich murawa nawapienna, z zanokcicą murową, oleśnikiem górskim i sałatnikiem leśnym w składzie. Jedyny krzew to dziki bez koralowy.

Studnia jest znana od dawna, lecz nie była dotychczas opisywana.

Dokumentację sporządził J. Zygmunt, na podstawie pomiarów własnych, wykonanych w dniu 18 czerwca 2009 r.
Plan opracował J. Zygmunt.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).