Schronisko znajduje się w środkowej części Grzędy Mirowskiej, w malowniczej grupie skalnej, nazywanej Turnią Kukuczki i Studniskiem (jest to druga w tym rejonie skała pod tą nazwą, dlatego do jej nazwy dodano „Mirowskie”). Prowadzi przez niego droga wspinaczkowa „Studnia”, o trudnościach III.

W północno-wschodniej ściance Studniska widnieje malowniczy komin, otwierający się u dołowi małym otworem. Ten ma wymiary 0,8x1,3 m i wyprowadza na trawiasty stok. W środku jest piękny, bardzo efektowny choć niewysoki kominek, prowadzący w górę tuż pod zewnętrzną ścianką ostańca. Jest on owalny w przekroju, o wymiarach 1,0x1,2 m. Na wysokości 3,5 metra staje się on częściowo otwarty, wraz z wysokością stopniowo zanikający. Ścianki kominka są gęsto pokryte ospą krasową i jamkami, ale bez śladu po naciekach. Flora naskalna jest uboga - jedynie pojedyncze kępy skalnicy murowej i paprotnicy kruchej.

Komin jest z pewnością znany od dawna, lecz nie opisywany. Jedynie był wzmiankowany w przewodnikach wspinaczkowych: prowadzi przez niego droga wspinaczkowa „Studnia”, o trudnościach III.

Dokumentację sporządził J. Zygmunt, na podstawie pomiarów własnych, wykonanych w dniu 18 czerwca 2009 r.
Plan opracował J. Zygmunt.

Haciski P. 2002 (wzmianka); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).