Nad wschodnim skrajem miejscowości Podzamcze góruje wysokie wzgórze z ruinami zamku na północnym zboczu. Jest to najwyższe wzniesienie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej – Góra Zamkowa nazywana czasami Górą Janowskiego. Na szczycie i zboczach góry jest rozrzuconych kilka grup skalnych i pojedynczych skałek. Opisywane schronisko leży ok. 25 m na wschód od wschodniego narożnika murów zamkowych, pod szczytem muru skalnego. Otwór południowy schroniska wychodzi na prożek i skalną pochylnię o wysokości 5 m, schodzącą do przełączki między skałkami. Otwory północne to okna skalne wychodzące nad ścianą o wysokości około 15 m.

Schronisko jest bardzo niewielkim fragmentem kanału freatycznego przeciętego szczeliną. Jest całe widne i przewiewne.
Dno schroniska to lita skała. Nacieków jaskiniowych brak, strop jest pokryty czarną patyną. Na ścianach widoczne niewielkie kociołki wirowe. Brak przedstawicieli flory i fauny.

Łatwość dostępu powoduje, że schronisko jest doskonale znane i często odwiedzane.
W 1986 roku schronisko wymienia Szelerewicz i Górny nadając mu numer V.A.3.

Pomiary wykonali w czerwcu 2010 r. Adam i Krystyna Polonius.
Plan opracował A. Polonius.

Szelerewicz M., Górny A. 1986; Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).