Nad wschodnim skrajem miejscowości Podzamcze góruje wysokie wzgórze z ruinami zamku na północnym zboczu. Jest to najwyższe wzniesienie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Góra Zamkowa nazywana czasami Górą Janowskiego. Na szczycie i zboczach góry jest rozrzuconych kilka grup skalnych i pojedynczych skałek. Opisywane schronisko leży ok. 125 m na południowy-wschód od południowego narożnika murów zamkowych, na wschodnim skraju muru skalnego wznoszącego się na szczycie Góry Zamkowej. Otwór wychodzi na łagodny stok od wschodniej strony. Aby się dostać do schroniska trzeba się wspiąć po niskich prożkach niecałe 2 m w górę.

Schronisko to właściwie nisza skalna będąca pozostałością kanału freatycznego. Z prawej strony połączona z płytkim okapem.
Obiekt jest w całości widny, suchy i przewiewny. Dno skalne. Strop i część ścian jest pokryty czarną patyną. W szczelinach skalnych wnętrza wyrastają drobne gałązki zanokcicy skalnej. Część ścian pokrywają również glony. Nie zaobserwowano przedstawicieli fauny. Na ścianach brak nacieków ale za to są widoczne ślady korozji krasowej.

Schronisko leżące przy samej ścieżce jest zapewne znane od dawna. Schronisko do tej pory nie wymieniane w literaturze.

Pomiary wykonali w czerwcu 2010 r. Adam i Krystyna Polonius.
Plan opracował A. Polonius.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).