Schronisko znajduje się w północnej stronie wzgórza Dudnik, około 10 metrów poniżej jego grzbietu, w odległości około 40 metrów na wschód od Małej Studni Szpatowców.

Główny otwór tego schroniska, o wymiarach 2x5 m, stanowi spodnią część mostu skalnego. Z jego lewej strony jest niska nyża, która kiedyś łączyła się z głównym korytarzem obiektu. Obecnie połączenie jest zasypane gruzem i próchnicą. Dalej, stromo pod górę prowadzi korytarz. W jego osi jest rozbudowany komin krasowy, o wysokości 10 metrów. Komin wyprowadza na grzbiet wzgórza. Charakteryzuje się ładnymi zagłębieniami erozyjnymi i draperiami naciekowymi, obecnie już silnie zwietrzałymi. Od podstawy komina, na przedłużeniu wstępnego korytarza odchodzi na południe 5-metrowy korytarzyk, stopniowo zacieśniający się i opadający w dół. Namulisko jest gliniasto-piaszczyste, o bardzo dużej miąższości. Tworzy ono dość duży wzgórek, którego szczyt leży bezpośrednio pod kominem. Całość jest widna i sucha.

Schronisko zostało opisane przez K. Mazika i Z. Lorka w 1979 r. jako „Schronisko Babie Nogi”. Zamieszczony w opracowaniu plan sporządził A. Kozowicz, Z. Lorek i K. Mazik w dniu 18 kwietnia 1979 r. Weryfikację planu i opis wykonał J. Zygmunt w sierpniu 2009 r.
Plan opracowali K. Mazik,  J. Zygmunt.

Mazik K. 1979 (opis, plan); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmianka); Stefaniak K. i in. 2009a (fauna subfosylna, pn.Schronisko Babie Nogi); Stefaniak K. i in. 2009d (błędne dane morfometryczne, krótka charakterystyka, zakres badań, pn. Schronisko Babie Nogi); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).