Schroniska znajdują się u podstawy północno-zachodniej ścianki ostańca Rygiel, położonego kilkanaście metrów na zachód od przełęczy między Górą Zborów a Kołoczkiem.

Schroniska powstały w wapieniach jurajskich, stanowią resztkę dawnego systemu jaskiniowego. Są to dwie bliźniacze(o długości 2 i 3 m), prawie identyczne, podskalne nyże. Obecnie silnie zwietrzałe, o ścianach pozbawionych widocznych elementów krasowej rzeźby. Mają one owalne, dość niskie (ok. 1,5 m. wysokości) otwory. Zostały one częściowo zabudowane luźnymi kamieniami przez taterników, którzy często tu biwakują.

Namulisko mają próchnicowe.

Nyże są suche i widne, w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

Schroniska zostały opisane i skartowane w dniu 25 lutego 1979 r. przez K. Mazika i Z. Lorka, jako „Schronisko pod Ryglem”.
Plan opracowali K. Mazik, Z. Lorek i J. Zygmunt.

Mazik K. 1979 (plan, opis); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).