Schronisko znajduje się w niewielkiej 4-metrowej, samotnej skałce, usytuowanej w odległości 100 m na północ od ruin strażnicy w Suliszowicach. Najdogodniejsze dojście wiedzie za znakami szlaku niebieskiego.

Otwór jaskini znajduje się u podstawy skałki, ponad łagodnym stokiem. Jest on półkolisty, o szerokości 1,8 m i wysokości 1 m. Dalej prowadzi meandrujący 10-metrowy korytarz, o szerokości 1,5-2,5 m i wysokości do 2 m. Jego dno początkowo wypełnia namulisko próchnicze, przechodzące dalej w gliniaste. W odległości 3 m od otworu, w stropie korytarza otwiera się wysoki do 4 m komin, o owalnym przekroju, średnicy 2 m. W kominie występują resztki polew i draperii. Drugi, mniejszy kominek znajduje się następne 3 m dalej. Ma on wysokość 2,5 m i regularny, okrągły przekrój o średnicy 0,5 m. Na jego wysokości biegnie w dół sztucznie wykopana, niedostępna obecnie szczelina, połączona z równoległym korytarzem przy jego końcu. Główny korytarz przy końcu zakręca gwałtownie o 180°, opadając jednocześnie w dół pod kątem 20°. Jego dno pokrywa namulisko gliniaste, a przy końcu - rumosz skalny. Korytarz na tym odcinku ma szerokość 1-2 m i wysokość - również 1-2 m. W końcowej części zwęża się on, przechodząc w niedostępną szczelinę. Na jego prawej, połogiej ścianie występują resztki nacieków wełnistych.

Jaskinia powstała w gruboławicowym wapieniu górnej jury, na dwóch równoległych, niewyraźnych pęknięciach o biegu NE-SW. Przekroje korytarza sugerują, że jego ostateczna forma ukształtowała się w strefie wadycznej. Jedynie obydwa kominy mają charakter kotłów wirowych, mytych pod ciśnieniem.

Przy otworze rosną naskalne mchy.

W jaskini sporadycznie zimują nietoperze. W kominach żyją pająki Meta sp.

Pierwszy opis, wraz z planem J. Rudnickiego, podał Z. Wójcik w Speleologii (1959). Dokumentację opracował M. Czepiel na podstawie pomiarów własnych, przy współpracy D. Lisonia i J. Szczygła, sporządzonych w dniu 17 lutego 2001 roku. Dane zaktualizował J. Zygmunt (2009 r.).

Wójcik Z. 1959 (plan, opis); Bednarek M. 1970 (szkic); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011b (plan i opis inwentarzowy).

Czepiel M., Zygmunt J. 2001 (dokumentacja).