Schronisko znajduje się w grupie bardzo dużych skał, zdobiących północne zbocze rozległego, bezimiennego wzgórza, położonego w odległości 300 m na północny wschód od wzgórza z Płetwą, połączonego z nim długim ramieniem. Najłatwiej dojść tutaj od strażnicy w Suliszowicach, za znakami żółtego szlaku, początkowo prowadzącego szerokim traktem leśnym w kierunku parkingu przy Źródłach Zygmunta w rezerwacie „Parkowe”. Po przejściu 1,2 km szlak odbija na północ w boczną ścieżkę, natomiast w stronę skał należy iść dalej traktem prosto na NE, jeszcze 450 m. Skały są widoczne po prawej, południowej stronie. Schronisko znajduje się u podstawy najwyższej, przeszło 15-metrowej ściany skalnej.

Otwór schroniska wychodzi na łagodny stok.  Ma półowalny przekrój, o szerokości 5 m, wysoki do 1 m. Za nim znajduje się komora o wymiarach 5 x 4 m i wysokości od 0,5 m w południowo-wschodniej stronie do 2 m w środkowej części. Namulisko jest tutaj piaszczyste, usypane stożkowo w środkowej części. Stąd odchodzi kilka niedostępnych odnóg, rozkopanych przez borsuki. W stropie przy końcu komory, z jej lewej strony, otwiera się 3-metrowy komin.

Powstało w wapieniach górnojurajskich. W pobliżu są niewielkie kotły wirowe. Formy te powstały w warunkach saturacji. Również na ścianach występują typowe dla działalności wód stagnujących formy gąbczaste. Nacieki nie występują.

Schronisko jest generalnie suche i widne, w końcowych partiach ciemne.

W trakcie pomiarów znaleziono w głębi szkielet dzika. Przedstawicieli żywej fauny nie zaobserwowano.

Schronisko nie było dotąd publikowane.

Dokumentację opracował M. Czepiel na podstawie pomiarów własnych, sporządzonych w dniu 15 lutego 2001 r. Dane zaktualizował J. Zygmunt (2009 r.).
Plan opracował M. Czepiel.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011b (plan i opis inwentarzowy).

Czepiel M., Zygmunt J. 2001 (dokumentacja).