Schronisko znajduje się w północno-zachodnim zboczu Góry, w skałkach oddalonych 100 m na północny wschód od Schroniska Dolnego w Górze I. Pomiędzy obiema grupami skałek znajduje się niewielki wąwóz.

Otwór schroniska zlokalizowany jest u podnóża czołowej ściany 10 m wysokości skałki, będącej częścią prostopadłej do zbocza grani skalnej. Ma on nieregularny kształt i wymiary 3,5 m szerokości i 2,1-2,5 m wysokości. Z lewej strony ograniczony jest otwartą do góry, pionową szczeliną wysokości około 8 m i szerokości około 0,8 m w górnej części. W stropie prawej strony otworu widoczna jest ukośna szczelina długości 3 m i rozwarciu 0,3 m, wyprowadzająca do otworu w ścianie na wysokości 5 m od jej podstawy.

Za otworem biegnie obszerny, 9-metrowy korytarz o szerokości początkowo 5 m, by przy końcu zwęzić się do 2 m. Jego prawa, pochyła ściana schodzi do spągu pod kątem 45°. Na trzecim metrze środek korytarza dzieli skalny filar o wymiarach 1,3x0,4 m i wysokości 3 m. Z prawej strony filara pod pochyłą ścianę w kier. NW biegnie 2-metrowy, ciasny korytarzyk, kończący się zwężeniem nie do przejścia. Jego profil pierwotnie wypełniony był namuliskiem piaszczysto-lessowym. Resztę spągu schroniska wypełnia namulisko próchnicze, przy końcu lessowe, pokryte w wielu miejscach drobnym rumoszem. Przy otworze i za filarkiem tkwią w spągu dwie duże wanty o wymiarach 2x1 m i 2,5x0,8 m. Przy końcu schroniska, z prawej strony biegnie 3 m w górę ładnie myty pod ciśnieniem kominek o średnicy 0,6 m. Na całej długości korytarza widoczne są w stropie kotły wirowe.

Próżnia tworząca schronisko powstała w wapieniach górnojurajskich, w początkowej fazie na prostopadłym do zbocza pęknięciu w warunkach freatycznych, czego dowodem liczne wymycia i kotły wirowe w stropie korytarza. W późniejszym okresie obiekt rozwijał się w warunkach wód swobodnie płynących na kontakcie pęknięcia i szczeliny międzywarstwowej, której dolna płaszczyzna tworzy prawą, pochyłą ścianę. Przy końcu występują grzybki i zwietrzałe polewy.

Schronisko widne, jedynie w końcowych fragmentach w strefie światła pośredniego.

W otworze występują obficie mchy i glony, rośnie też bodziszek cuchnący Geranium robertianum. Zaobserwowano komary i pająki Meta menardi.

Obiekt znany jest od dawna, lecz nie był dotąd wzmiankowany.

Dokumentację opracował M. Czepiel na podstawie pomiarów własnych w dniu 12 lutego 2001 r. Dane zaktualizował J. Zygmunt (2009 r.).
Plan opracował M. Czepiel.

Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011b (plan i opis inwentarzowy).

Czepiel M., Zygmunt J. 2001 (dokumentacja).