Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia w Kletnie (S-1.5ex)
Inne nazwy
Nr inwentarzowy S.I-03.10
Region Sudety
Współrzędne WGS84 λ: 16°50′46,00″, φ: 50°14′19,33″
Gmina Stronie Śląskie (gm. miejsko-wiejska)
Powiat kłodzki
Województwo dolnośląskie
Właściciel terenu Skarb Państwa
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu E
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 750
Wysokość względna [m] 7
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
30
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Sudety Wschodnie, Kletno, masyw Śnieżnika, Dolina Kleśnicy, kamieniołom marmuru.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajdowała się na zachodnim zboczu górnej części doliny Kleśnicy w kamieniołomie marmuru „Marianna I”.
Opis jaskini

Otwór został odsłonięty w 1953 r. podczas eksploatacji marmuru (Kowalski 1954). Wówczas na ścianie kamieniołomu widoczne były fragmenty zniszczonego wcześniej korytarza. Dalej był dość obszerny otwór, ale za nim korytarz się obniżał gdyż do dużej wysokości wypełniało go namulisko. Po 14 m korytarz znacznie się rozszerzał lecz dalszą drogę zagradzały bloki zawaliska na których było widać nacieki grzybkowe. Przy prawej stronie korytarza ciasne przejście do szerokiego lecz wypełnionego namuliskiem korytarza. Czołgając się pod stropem, po 10 m osiągało się koniec korytarza zamkniętego zawaliskiem. Na stropie występowały liczne i ładne stalaktyty.
Jaskinia utworzyła się w marmurach należących do prekambryjskiej serii strońskiej (suprakrystalnej). Zdaniem W. Walczaka (1960) należała ona do tego samego typu co Jaskinia Radochowska i Solna Jama, a rozwój jej był związany z młodotrzeciorzędowym dnem doliny o 7 m wyższym od dzisiejszego dna doliny. Osady jaskiniowe były piaszczyste i wypełniały znaczną jej część. Według oceny K. Kowalskiego były to osady jałowe. K. Kowalski wspomina, że końcowa część jaskini była ciemna i wilgotna, a dookoła otworu było widać trochę roślin zielonych, paproci i mchów. Fauna jaskini była badana przez F. Paxa. Stwierdzono występowanie tu 70 gatunków, w tym 30 muchówek (Diptera), jeden z nich Triphlebia lyria okazał się nowy dla nauki.
Większość znalezionych form zwierzęcych to troglokseny. Z troglofilów można wymienić owady bezskrzydłe Tetrodontophora bielanensis, Tomocerus flavescens, chrząszcze Quedius mesomelinus, Catops subfuscus, Catops nigrita, Choleva nivalis, Choleva spadicea, muchę Trichocera maculipennis. Stwierdzono też obecność nocka dużego (Myotis myotis).

Historia badań
Historia eksploracji

W 1933 r. zniszczono wstępną część korytarza, potem eksploatacja nie była prowadzona. Po wojnie jaskinię odwiedzali: K. Kowalski i W.Walczak. Jaskinia została zniszczona w lecie 1956 roku, wskutek wznowienia eksploatacji marmurów. Na początku lat 60-tych, w prawej ścianie kamieniołomu był jeszcze fragment korytarza, o długości 10 m (Pulina, 1964).

Historia dokumentacji

Dane zaktualizował i uzupełnił w 2014 r. A. Szynkiewicz.  Współrzędne geograficzne skorygowano w 2020 r.
Plan wg K. Kowalskiego.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Tak
Literatura
Stammer H.J. 1933 (wymienia z jaskini skoczogonka Tetrodontophora bielanensis); Wolf 1934-1938 (jak Stammer); Pax F., Maschke K. 1935 (opis jaskini i jej fauny); Schmitz H. 1935 (opis i ryc. nowego gatunku muchy Triphlebia lyria, znalezionego w jaskini); Pax F. 1936a (wzm. o zbadaniu fauny jaskini); Pax F. 1937a (wiadomości o występowaniu w jaskini nocka dużego i popielicy); Dittrich G. 1938a (wzmianka); Dittrich G. 1939 (wymienia); Sokołowski K. 1939 (spis chrząszczy z rodziny Catopidae występujących w jaskini); Kowalski K. 1954 (plan i opis); Pulina M. 1977 (wymienia); Walczak W. 1960 (wymienia, uwagi o genezie); Jaskinie Sudetów 1996 (opis i plan pod nr. S-1.5 ex); Bieroński J. i n. 2007g (opisują).
Materialy archiwalne
Pulina M. 1964 (wymienia).
Autorzy opracowania Jan Trumpus
Redakcja Halina Grodzicka
Stan na rok 2014
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie