Ze stacji PKP Ołdrzychowice Kłodzkie kierujemy się gliniastą drogą polną na południe w kierunku Piotrowic. Na wprost widoczna jest Łysa Góra (488,6 m), gdzie po lewej, na zboczu znajduje się nieduży nieczynny już kamieniołom wapieni. Otwory schronisk I i II znajdujemy na wyższym poziomie eksploatacyjnym, pod rozległym okapem u podstawy ściany wyrobiska. Obydwa otwory leżą na jednakowej wysokości i są od siebie oddalone o 1,2 m. Są bardzo małe i wąskie stąd trudność dostępu. Wymiary otworów: 0,5x0,4 m.

Za nieregularnym w kształcie otworem znajduje się lekko opadający,wąski korytarzyk o długości 5,5 m. Jego strop spękany i szczelinowaty, obniża się ku  końcowi, dno pokrywa piaszczysto-ilasto-gliniaste namulisko. Na spągu i wokół otworu sporo zwietrzałego gruzu odpadłego ze ścian podczas eksploracji skały.  W glinie tkwią kawałki marmurów, w których utworzyło się schronisko. Na ścianach widoczne ślady przepływu wód krasowych, wskazujących na dobre odwodnienie, występują także erozyjne półki krasowe.
Światło dzienne dociera do końca. 
Brak flory i fauny. Korytarzyki, pogłębione przez poszukiwaczy, mogą służyć jako schrony dla małych zwierząt.

Schronisko zostało odkryte 09.03.1995 r, pogłębione oraz opisane przez członków Koła Naukowego Studentów Geografii Uniwersytetu Wrocławskiego (Rogala 1995b).

Pierwszy plan i opis opublikował W. Rogala w 1995 r. We wrześniu 1996 r. nowy plan i opis sporządziła H. Zyzańska. Dane zaktualizował A. Szynkiewicz w 2014 r.
Plan opracowała H. Zyzańska.

Rogala W. 1995b,c (plan, opis); Rogala W. 1998d (wymienia, opis, plan); Rogala W., Placek W., Wojtoń A. 1998 (wymienia).

Zyzańska H., Zyzański H., Szynkiewicz A. 1997 (plan i opis inwentarzowy pod nr. S-1.19).