Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia Dziurawy Kamień w Chojniku (S-8.3)
Inne nazwy Höhler Stein bei Kynast
Nr inwentarzowy S.III-02.02
Region Sudety
Współrzędne WGS84 λ: 15°38′36,34″, φ: 50°50′15,10″
Gmina Jelenia Góra (gm. miejska)
Powiat Jelenia Góra
Województwo dolnośląskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Karkonoski Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NNE
Pozostałe otwory 2 - ku górze.
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 530
Wysokość względna [m] 130
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
20
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Sudety Zachodnie, około 20 m od Schroniska w Chojniku, Karkonosze, Góra Chojnik.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajduje się koło Sobieszowa (dzielnica Jeleniej Góry), w górze z zamkiem Chojnik. Jest ono w dużej grupie skał granitowych, w północno-zachodniej części góry na 2/5 jej wysokości. Najłatwiej znaleźć ją schodząc żółtym szlakiem turystycznym, który oddziela się od głównej drogi nieco poniżej zamku. Jaskinia leży w odległości około 20 m od otworu Schroniska w Chojniku.
Opis jaskini
Jaskinia utworzona jest w spękanym granicie. Korytarz o prostokątnym przekroju: długość 20 m, szerokość 1 m, wysokość 2 m. Korytarz wznosi się stromo od dolnego otworu i kończy 4 m kominem, doprowadzającym do powierzchni. W przebiegu korytarza widoczne są boczne szczeliny, którymi do wnętrza przedostaje się światło. Na dnie miejscami jest lita skała granitowa lub leżą głazy i liście.
Jaskinia jest sucha, przewiewna, na całej długości oświetlona, choć mroczna.
Flory brak.
Historia badań
Historia eksploracji
Jaskinia wspominana była w dawnych przewodnikach i dość często zwiedzana (Kowalski 1954). Leży na szlaku turystycznym (żółte znaki) prowadzącym na Zamek Chojnik.
Historia dokumentacji
Pierwszy plan został opublikowany w Meyers Reisebücher (1924), natomiast pierwszy opis  - G. Dittrich w 1939 r. Plan i opis inwentarzowy opublikował K. Kowalski (1954). Aktualną dokumentację opracowała w 1996 roku H. Zyzańska. Dane zaktualizował A. Szynkiewicz w 2014 r.
Plan wg K. Kowalskiego.
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Meyers Reisebücher 1924 (plan); Dittrich G. 1939 (opis); Kowalski K. 1954 (opis i plan); Pulina M. 1977 (wzmiankuje); Jaskinie Sudetów 1996 (plan i opis pod nr. S-8.3).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Halina Zyzańska
Redakcja Halina Grodzicka
Stan na rok 2014
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie