Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Jaskinia Dziurawy Kamień w Chojniku (S-8.3) |
Inne nazwy | Höhler Stein bei Kynast |
Nr inwentarzowy | S.III-02.02 |
Region | Sudety |
Współrzędne WGS84 | λ: 15°38′36,34″, φ: 50°50′15,10″ |
Gmina | Jelenia Góra (gm. miejska) |
Powiat | Jelenia Góra |
Województwo | dolnośląskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Karkonoski Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | NNE |
Pozostałe otwory | 2 - ku górze. |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 530 |
Wysokość względna [m] | 130 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 0 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
20
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Sudety Zachodnie, około 20 m od Schroniska w Chojniku, Karkonosze, Góra Chojnik. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Jaskinia znajduje się koło Sobieszowa (dzielnica Jeleniej Góry), w górze z zamkiem Chojnik. Jest ono w dużej grupie skał granitowych, w północno-zachodniej części góry na 2/5 jej wysokości.
Najłatwiej znaleźć ją schodząc żółtym szlakiem turystycznym, który oddziela się od głównej drogi nieco poniżej zamku. Jaskinia leży w odległości około 20 m od otworu Schroniska w Chojniku.
|
Opis jaskini |
Jaskinia utworzona jest w spękanym granicie. Korytarz o prostokątnym przekroju: długość 20 m, szerokość 1 m, wysokość 2 m. Korytarz wznosi się stromo od dolnego otworu i kończy 4 m kominem, doprowadzającym do powierzchni. W przebiegu korytarza widoczne są boczne szczeliny, którymi do wnętrza przedostaje się światło. Na dnie miejscami jest lita skała granitowa lub leżą głazy i liście.
Jaskinia jest sucha, przewiewna, na całej długości oświetlona, choć mroczna. Flory brak. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Jaskinia wspominana była w dawnych przewodnikach i dość często zwiedzana (Kowalski 1954). Leży na szlaku turystycznym (żółte znaki) prowadzącym na Zamek Chojnik.
|
Historia dokumentacji |
Pierwszy plan został opublikowany w Meyers Reisebücher (1924), natomiast pierwszy opis - G. Dittrich w 1939 r. Plan i opis inwentarzowy opublikował K. Kowalski (1954). Aktualną dokumentację opracowała w 1996 roku H. Zyzańska. Dane zaktualizował A. Szynkiewicz w 2014 r.
Plan wg K. Kowalskiego. |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Meyers Reisebücher 1924 (plan); Dittrich G. 1939 (opis); Kowalski K. 1954 (opis i plan); Pulina M. 1977 (wzmiankuje); Jaskinie Sudetów 1996 (plan i opis pod nr. S-8.3).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Halina Zyzańska |
Redakcja | Halina Grodzicka |
Stan na rok | 2014 |
Grafika, zdjęcia |
![]() |
Nazwa:
Autor:
Data wprowadzenia: