Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Drogą wiodącą dnem Doliny Chochołowskiej docieramy do ujścia Małych Korycisk, odnajdujemy ukrytą w lesie kładkę na Potoku Chochołowskim i idziemy około 700 m dnem wąwozu aż do miejsca, gdzie skręca on wyraźnie na prawo, ku N (na lewo widać tu skaliste wejście na przełączkę w Koryciańskich Turniach, wykorzystywane przy zwózce drewna). Z zakrętu wąwozu wchodzimy stromym stokiem na prawo (ku N) wprost pod widoczne stąd skały, pod którymi odnajdujemy poszukiwany otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Otwór pod skośnym okapem, rozwinięty na szczelinie przecinającej całą skałkę, ma około 5 m wysokości i 0,8 m szerokości. Prowadzi do prostego szczelinowego korytarza o długości 6 m i o stromo wznoszącym się dnie. Przed ślepym zakończeniem korytarza następuje jego zwężenie.

Schronisko powstało w masywnych dolomitach triasu środkowego serii reglowej górnej. Ściany są zwietrzałe, spękane, kruche, występują na nich miejscami niewielkie nacieki grzybkowe. Namulisko buduje głównie drobny gruz skalny, żółta glina i gleba.

Szczelina jest sucha (podczas deszczu – lekko wilgotna), bez przewiewu. Światło sięga do końca. W całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

W otworze rozwija się niezbyt bujna roślinność kwiatowa, paprocie, mchy, wątrobowce, porosty.

Faunę reprezentują owady (głównie komary, muchówki, pająki) oraz przy otworze – ślimaki, znaleziono też odchody nietoperzy.

Szczelina mogła być znana od dawna, w pobliżu biegnie perć. W dniu 9.06.1990 r. zwiedził ją W. W. Wiśniewski (mat. arch.), który zamieścił opis położenia oraz wzmiankę, iż jest to obiekt zasługujący na inwentaryzację (Wiśniewski 1993c).

Dokumentację schroniska sporządziła I. Luty w dniu 9 listopada 2004 r. Pomiary wykonała z pomocą zestawu suunto i taśmy mierniczej, wykonała też fotografie otworu. W dniu 10. 09. 2013 r. I. Luty zaktualizowała dane oraz pomierzyła położenie otworu przy użyciu GPS Garmin eTrex Vista HCx.
Plan opracowała I. Luty.

Wiśniewski W.W. 1993c (wzmianka o zwiedzaniu); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).

Wiśniewski W.W.: notatki terenowe z lat 1989-1990 (wzmianka o zwiedzaniu, opis położenia otworu).