Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Szczelina w Czerwonym Groniku |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.B-09.19 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°52′45,54″, φ: 49°15′59,91″ |
Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | WNW |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1207 |
Wysokość względna [m] | 270 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 2,80 |
Deniwelacja [m] | 2,80 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
6,50
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Dolina Kościeliska, w północno-zachodniej ścianie Czerwonego Gronika. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Drogą wiodącą dnem Doliny Kościeliskiej docieramy około 200 m za Bramę Kantaka, za pierwszy boczny żleb. Skręcamy tu na lewo i idziemy do góry ku W przez las, następnie percią biegnącą poniżej małych skałek na Niżnie Stanikowe Siodło. Stąd wyraźniejszą ścieżką ku S pod północno-zachodnią ścianę Czerwonego Gronika, pod którą spotykamy poszukiwany otwór. Można tu dojść nie wchodząc na siodło, przez polanę, gdzie drogę jednak utrudniają znacznie wiatrołomy. Inna droga wiedzie przez Staników Żleb: od zakrętu szlaku prosto żlebem do Dziury Stanikowej Wyżniej, stąd na prawo do góry, pod skały Czerwonego Gronika. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
|
Opis jaskini |
Okap skalny wyznacza otwór o szerokości około 9 m, wysoki na ponad 2 m. Wydziela on schronisko, które w północnej części ograniczonej ścianą szczeliny miedzyławicowej sięga w głąb skały zaledwie na 1,9 m. Przy jego południowej, pochylonej ku N ścianie, za niskim przełazem otwiera się ciasny kominek. Nad 1,4 m prożkiem z want zaklinowanych w szczelinie widać w nim małą półkę. Jaskinia powstała na szczelinach w zbrekcjonowanych, szarych i różowych wapieniach krynoidowych serii reglowej, miejscami skrzemionkowanych. Wg Uhmana i in. 2003 są to wapienie dolnej jury (?lotaryng, karyks-domer) łuski Bramy Kantaka, należące do jednostki choczańskiej (Grabowski1967, Uchman1989). Kominek rozwinął się na tej samej szczelinie co Dziura w Czerwonym Groniku. Szczelina ta upada pod kątem 75° ku NE. Ściany i strop są kruche, zwietrzałe, spękane, w kominku widać lustro tektoniczne. Namulisko tworzy głównie gleba oraz gruz wapienny, w głębi nieco czerwonego osadu gliniastego. Szczelina jest wilgotna, woda kapie ze stropu. Światło dociera do prożka, górna część kominka jest ciemna. Przy otworze występują rośliny kwiatowe, paprocie, mchy, głębiej glony i porosty. Występują owady (zaobserwowano pająki, kosarze, muchówki). |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze speleologicznej, chociaż okap położony przy perci był znany od dawna. |
Historia dokumentacji |
W dniu 4.09.2013 r. I. Luty sporządziła dokumentację szczeliny za pomocą przyrządu suunto tandem i taśmy mierniczej, sfotografowała otwór i wnętrze, a położenie otworu określiła przy użyciu GPS Garmin eTrex Vista HCx. |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Grabowski P. 1967 (budowa geologiczna okolicy); Uchman A.1989 (budowa geologiczna okolicy); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Izabella Luty |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2014 |
Grafika, zdjęcia |
![]() ![]() |