Ze względu na konieczność ochrony wieloletniego miejsca gawrowania niedźwiedzia brunatnego dokładny opis położenia i dojścia nie może być opublikowany. Dane te wraz ze współrzędnymi geograficznymi dostępne są w archiwum Tatrzańskiego Parku Narodowego. Dojście uciążliwe, ze względu na gęste zarośla kosodrzewiny. Zwiedzanie łatwe, obecnie ze względu na zablokowanie korytarzy niedźwiedzim barłogiem, zwiedzenie całej jaskini nie jest możliwe.

Otwór jaskini znajduje się na stromym stoku, na dnie niewielkiego leja krasowego o średnicy około 5 m. Ma 0,5 m szerokości i 0,9 m długości. Pomiędzy zaklinowanymi w otworze skałami przeciskamy się pionowo w dół do niewielkiej komory o wymiarach 2x1,5 m. W prawo, ku południowi odchodzi krótki, niespełna metrowej długości, ciasny i niski, ślepo zakończony korytarzyk, nieznacznie opadający w dół. W lewo, ku północnemu wschodowi odchodzi nieco obszerniejszy, długi na trzy metry korytarz, także prowadzący nieco w dół. Aktualnie dostępna jest tylko wstępna komora, a jej dno wyścielone jest materiałem roślinnym, o miąższości kilkudziesięciu centymetrów, który całkowicie blokuje wejście do bocznych korytarzy.
Jaskinia powstała w wapieniach triasu serii wierchowej. Namulisko we wstępnej komorze stanowią bloki skalne wymieszane z glebą. W bocznych korytarzykach dno kamieniste i żwirowe. W zachodnim korytarzyku znajduje się kilka dużych otoczaków granitowych. Na ścianach bocznych korytarzyków ślady rozmycia przez wodę, bez nacieków.
Klimat obiektu uzależniony jest od warunków atmosferycznych. Światło rozproszone sięga do wstępnej komórki.
W komorze wstępnej na ścianach w pobliżu otworu występuje zanokcica skalna Asplenium trichomanes oraz mchy i wątrobowce. Na resztkach niedźwiedziego barłogu i odchodach rozwijają się pleśnie i drobne grzyby kapeluszowe. Wewnątrz, widoczne są ślady wielokrotnego gawrowania niedźwiedzia Ursus arctos (barłóg z sierści, mchów, traw, gałęzi świerka i kosodrzewiny, odchody oraz ślady pazurów i sierść na ścianach). W kolejnych latach barłóg był powiększany przez niedźwiedzie, aż w 2009 roku stwierdzono zupełne zablokowanie wejść do bocznych korytarzyków. W całej jaskini występują owady i pajęczaki.

Jaskinia została odnaleziona 11 listopada 2003 roku w trakcie tropienia niedźwiedzia. Po opuszczeniu gawry przez niedźwiedzia, w dniu 1 maja 2004 roku dokonano zwiedzania jaskini stwierdzając w niej świeży barłóg. W 2009 roku w trakcie dorocznej kontroli gawry stwierdzono, że powiększany z roku na rok barłóg zupełnie zablokował wejścia do bocznych korytarzyków.

Dokumentację sporządził Tomasz Zwijacz-Kozica 1 maja 2004 roku. Pomiary wykonano przy użyciu busoli Suunto oraz taśmy parcianej. Dokumentację uzupełniono 9 maja 2013 roku.

Plan opracował T. Zwijacz-Kozica.

Zięba F., Zwijacz-Kozica T. 2004 (wzmianka o odkryciu przy okazji tropienia niedźwiedzia, bez podania nazwy); Zięba F., Zwijacz-Kozica T. 2005a (wzmianka o tropieniu niedźwiedzia w okolicy jaskini, bez podania nazwy); Zięba F., Zwijacz-Kozica T. 2005b (dane morfometryczne, wzmianka o gawrowaniu niedźwiedzi w jaskini, zdjęcie otworu i otoczenia jaskini); Zwijacz-Kozica T., Zięba F. 2007 (informacja o wielokrotnym gawrowaniu niedźwiedzi w jaskini, zdjęcie otoczenia otworu jaskini); Zwijacz-Kozica T., Zięba F. 2009 (informacja o wielokrotnym gawrowaniu niedźwiedzi w jaskini, zdjęcie otworu); Zięba F., Zwijacz-Kozica T. 2011 (informacja o gawrowaniu niedźwiedzia w jaskini); Zwijacz-Kozica T., Zięba F. 2011 (informacja o wielokrotnym gawrowaniu niedźwiedzi w jaskini); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).