Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Starym szlakiem grzbietem Łysanek, aż do miejsca gdzie odchodzi grań w kierunku turni Kiernia. Tutaj kierując się niknącą ścieżką pod skałami, to wznoszącą się, to opadającą, cały czas wschodnim zboczem Łysanek. Kilkanaście metrów przed dojściem ścieżki na szczyt Czarnej Turni (tam ścieżka się kończy) idziemy żlebem kilkanaście metrów w dół, aż do otworu. Dziury w Czarnej Turni I T.C-12.01. Otwór Dziury II znajduje się po drugiej stronie skały, którą obchodzi się dołem. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Otwór ma wymiary 2,4x1,4 m, jednak znaczna jego część to szczeliny niedostępne dla człowieka. Przekrój dostępny dla człowieka to około 1,5x1 m. Za otworem znajduje się krótki, niski korytarz, tworzący małą komorę, zwężającą się w niedostępną szczelinę. Dno jest płaskie.
Dziura powstała na szczelinie w brekcjach osadowych górnego kampilu łuski Czarnej Turni (seria reglowa dolna). Ściany zwietrzałe, nacieków brak. Namulisko przy otworze tworzy gleba, dalej wysłana jest rumoszem skalnym. W końcowym drobnym korytarzyku namulisko gliniaste.
Jest sucha i widna. Przewiewu nie stwierdzono.
Przy otworze występują rośliny kwiatowe, głębiej mchy, paprotniki i porosty.
Fauna nie była obserwowana.

Nyżę zauważyli 13 lipca 1994 B. i T. Zwijacz-Kozica, którzy kilkanaście dni później wykonali pomiary przy pomocy taśmy parcianej i busoli. Opis inwentarzowy i plan opublikował B. Zwijacz-Kozica (1996).
Plan opracował B. Zwijacz-Kozica.

Zwijacz-Kozica B. 1996a (opis inwentarzowy, plan); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).