Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego - dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Dnem Doliny Chochołowskiej docieramy w okolice otworu Dziury nad Potokiem T.D-05.01 (około 200 m za odgałęzienie Ścieżki nad Reglami). Stąd skręcamy na lewo i podchodzimy nieznakowaną, zwykle zarośniętą ścieżką, wiodącą rozległym żlebem w Dudziniec. Przy pierwszym, niewyraźnym rozwidleniu w dolnej części tego żlebu, idziemy jego główną gałęzią, nieco na prawo ku S, a przy drugim rozwidleniu skręcamy na lewo do góry, do trawiastego, stromo wznoszącego się, bocznego żlebu. Podchodzimy nim ponad 250 m, w pobliże skał położonych po lewej (północnej) stronie żlebu, około 20 - 30 m od jego osi. Skręcamy na lewo i obchodzimy najbliższą żlebu skałkę od dołu, następnie idziemy do góry wzdłuż jej NW ściany, mijamy otwór Jaskini w Dudzińcu T.D-05.09 i wzdłuż muru skalnego docieramy do małej przełączki, pod którą jest Schronisko przy Jaskini w Dudzińcu T.D-05.08. Schodzimy następnie po drugiej stronie przełączki pod skałami stromo ku NW około 40 metrów, gdzie po lewej stronie widać następną przełączkę nad trawiastym małym żlebem z widoczną z daleka ciemną płytką niszą. Podchodzimy tym żlebem i pod jego prawą orograficznie ścianą trafiamy na niewidoczny z daleka, poszukiwany otwór – szczelinę między prawie pionowymi warstwami wapienia. Dojście łatwe, zwiedzanie uciążliwe, ciasno.

Otwór to otwarta szczelina 2,5 m wysokości i 0,4 m szerokości, pół metra dalej już przykryta stropem. Zaraz za otworem otwiera się ona pionowo w dół, jest niezwykle wąska, nieprzebyta (ma na początku szerokość 0,18 m, a taśmę mierniczą z kamieniem opuszczono na głębokość 3,1 m. Natomiast na wprost można przecisnąć się około 5 m po zaklinowanych w szczelinie wantach, w głębi tworzących spąg. Dalej jest zbyt ciasno, widać przebicie do powierzchni.
Opisywany obiekt powstał na nieco rozmytej szczelinie międzywarstwowej, rozsuniętej grawitacyjnie, w wapieniach malmoneokomu wierchowej serii autochtonicznej. Ściany są gładkie, nieco rozmyte. Dno (idąc na wprost) tworzą zaklinowane w szczelinie wanty, do właściwego dna nie dotarto, być może zalega na nim lód stale lub okresowo, podobnie jak w innych położonych w tej okolicy jaskiniach (m.in. Dmuchawie). Przy otworze występuje gleba.
Szczelina jest nieco wilgotna, nie jest wykluczone, że w niedostępnej części bywa zalodzona. Światło pośrednie sięga na wprost do końca. Wyczuwa się niezwykle silny, bardzo zimny wywiew.
W otworze rozwijają się rośliny kwiatowe oraz paprocie, mchy, glony i porosty.
Obecności fauny nie zaobserwowano.

Brak wzmianek o szczelinie w literaturze speleologicznej, być może ze względu na ciasnotę i małe rozmiary. Zauważyła ją w sierpniu 2009 r. I. Luty

W dniu 9.11.2013 r.  I. Lutyprzy współpracy H. Namirskiego sporządziła dokumentację. Pomiary wykonała za pomocą zestawu suunto tandem oraz taśmy mierniczej, a położenie otworu ustaliła przy użyciu GPS Garmin eTrex, sfotografowała też otwór.
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).