Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Serowa Dziura
Inne nazwy
Nr inwentarzowy T.E-08.69
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 19°51′54,36″, φ: 49°14′11,11″
Gmina Kościelisko (gm. wiejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NE
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1250
Wysokość względna [m] 150
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 4,50
Deniwelacja [m] 4,50
Długość [m]
w tym szacowane [m]
9,50
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Dolina Kościeliska, w lewym orograficznie zboczu dolnej części Wąwozu Kraków w północnej ścianie Zbójnickiej Turni.
Opis drogi dojścia do otworu
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z dna Wąwozu Kraków w miejscu, gdzie kończy się szlak turystyczny wchodzimy na skośną półkę przecinającą lewe orograficznie zbocze. Niewyraźną leśną percią podchodzimy pod ścianami mijając otwory jaskiń Poszukiwaczy Skarbów T.E-08.18 i Groby T.E-08.17. Dochodzimy do krawędzi zbocza urywającego się na stronę Doliny Kościeliskiej pod północnym otworem jaskini Dzwonnica T.E-08.16. Spod jej otworu trawersujemy w lewo i nieco w górę po eksponowanej, trawiastej półce w lesie do charakterystycznych otworów Serowej Dziury. Dojście i zwiedzanie trudne, przydatna lina.
Opis jaskini

Obiekt tworzy skośna, stroma i ciasna szczelina, łącząca się z powierzchnią w czterech miejscach. Otwory są położone blisko siebie i mają koliste i półokrągłe przekroje. Dwa z nich są dostępne dla człowieka.

Dziura rozwinęła się w wapieniach malmoneokomu wierchowej serii autochtonicznej. Ściany obiektu są lite, w kilku miejscach pokryte naciekami grzybkowymi. Skalisty spąg pokrywa zwietrzelina.

Wewnątrz jest widno i sucho, cały obiekt jest w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

W otworach rosną porosty, mchy i paprocie.

Fauna nie była obserwowana.

Historia badań
Historia eksploracji

Otwory Dziury wypatrzył zespół w składzie: A. i M. Ciszewscy, J. Nowak i E. Wójcik 30 czerwca 2007 r. Wtedy to J. Nowak dociera do otworów i zwiedza ją. Pierwszy plan i opis Serowej Dziury sporządzili J. Nowak i J. Ślusarczyk 22 lipca 2007 r.

Historia dokumentacji

Obecną dokumentację wykonali 10 września 2013 r. W. Mindewicz i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizację otworu ustalono przy pomocy odbiornika GPS Garmin.
Plan opracował K. Recielski.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Nowak J. 2007a (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Krzysztof Recielski
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2014
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki otwory Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie