Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Serowa Dziura |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.E-08.69 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°51′54,36″, φ: 49°14′11,11″ |
Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | NE |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1250 |
Wysokość względna [m] | 150 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 4,50 |
Deniwelacja [m] | 4,50 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
9,50
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Dolina Kościeliska, w lewym orograficznie zboczu dolnej części Wąwozu Kraków w północnej ścianie Zbójnickiej Turni. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z dna Wąwozu Kraków w miejscu, gdzie kończy się szlak turystyczny wchodzimy na skośną półkę przecinającą lewe orograficznie zbocze. Niewyraźną leśną percią podchodzimy pod ścianami mijając otwory jaskiń Poszukiwaczy Skarbów T.E-08.18 i Groby T.E-08.17. Dochodzimy do krawędzi zbocza urywającego się na stronę Doliny Kościeliskiej pod północnym otworem jaskini Dzwonnica T.E-08.16. Spod jej otworu trawersujemy w lewo i nieco w górę po eksponowanej, trawiastej półce w lesie do charakterystycznych otworów Serowej Dziury. Dojście i zwiedzanie trudne, przydatna lina.
|
Opis jaskini |
Obiekt tworzy skośna, stroma i ciasna szczelina, łącząca się z powierzchnią w czterech miejscach. Otwory są położone blisko siebie i mają koliste i półokrągłe przekroje. Dwa z nich są dostępne dla człowieka. Dziura rozwinęła się w wapieniach malmoneokomu wierchowej serii autochtonicznej. Ściany obiektu są lite, w kilku miejscach pokryte naciekami grzybkowymi. Skalisty spąg pokrywa zwietrzelina. Wewnątrz jest widno i sucho, cały obiekt jest w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych. W otworach rosną porosty, mchy i paprocie. Fauna nie była obserwowana. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Otwory Dziury wypatrzył zespół w składzie: A. i M. Ciszewscy, J. Nowak i E. Wójcik 30 czerwca 2007 r. Wtedy to J. Nowak dociera do otworów i zwiedza ją. Pierwszy plan i opis Serowej Dziury sporządzili J. Nowak i J. Ślusarczyk 22 lipca 2007 r. |
Historia dokumentacji |
Obecną dokumentację wykonali 10 września 2013 r. W. Mindewicz i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizację otworu ustalono przy pomocy odbiornika GPS Garmin. |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Nowak J. 2007a (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Krzysztof Recielski |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2014 |
Grafika, zdjęcia | otwory plan |