Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od końca szlaku turystycznego w Wąwozie Kraków idziemy jego dnem ok. 400 m do drugiego z kolei wyraźnego zakrętu w prawo. Na prawym orograficznie zboczu znajduje się wylot kamienistego żlebu. Podchodzimy żlebem mijając zwężenie, w którym znajdują się otwory jaskiń w rejonie charakterystycznej jaskini – Arkada T.E-09.07. Stąd podchodzimy ok. 25 m wyżej do podnóża skałki zamykającej żleb, gdzie znajduje się otwór Jaskini przy Perci. Otwór Jaskini nad Percią znajduje się w skałce 20 m nad jej podstawą. Aby go osiągnąć należy zjechać ze szczytu skałki. Dojście trudne wymaga użycia sprzętu i znajomości technik wspinaczkowych, zwiedzanie łatwe.

Otwór jaskini ma kształt trójkąta o wysokości 1,3 m i szerokości 1 m przy podstawie. Za otworem znajduje się niewielka salka w rozszerzeniu szczeliny. Na jej przedłużeniu za 2 m progiem korytarz wznosi się przechodząc w coraz ciaśniejszą, poziomą rurę.
Jaskinia powstała w wapieniach urgonu autochtonicznej serii wierchowej. Namulisko stanowi gruz skalny i glina. Nacieki tworzą grzybki, polewy i mleko wapienne, które w głębi jaskini pokrywa całe ściany korytarza.
W głębi jaskini jest ciemno i wilgotno.
W otworze rosną porosty, mchy, paprocie, rośliny zielne i niewielkie drzewko - prawdopodobnie jarzębina.
Stwierdzono występowanie pająków w tym Meta sp., kosarzy, muchówek, ciem (Scoliopterix libatrix i Inachis io) oraz ślimaków. Obserwowano również odchody nietoperzy. Na końcu jaskini znaleziono kości długie średniej wielkości ssaka.

Wcześniej zlokalizowany otwór osiągnął zjazdem J. Nowak

22 października 2006 r. Opis i plan jaskini sporządzili J. Nowak i J. Ślusarczyk 4 listopada 2006 r. Niniejszą dokumentację sporządził K. Recielski na podstawie materiałów J. Nowaka.
Plan wg J. Nowaka.

Nowak J. 2006a (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).