Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Dnem Doliny Kościeliskiej. Za mostkiem powyżej Krzyża Pola skręcamy w lewo i leśną miejscami niewyraźną ścieżką wznosimy się trawersując zbocze doliny w kierunku północno-wschodnim. Po wyjściu z gęstego lasu powyżej na stoku w rzadkim lesie znajduje się mur skalny, który obchodzimy z prawej strony. Powyżej muru skalnego stromym żlebem wychodzimy na górę grzbietu Żaru rozdzielający Dolinę Kościeliską od Wąwozu Kraków. Na grzbiecie odnajdujemy niewielką polanę z widoczną z tego miejsca Upłazkową Turnią. Z polany ku południowi ok. 100 m i obniżamy się do widocznych wśród stromych traw skałek. W nich w niewielkim zagłębieniu znajduje się otwór jaskini. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Otwór jaskini ma w przybliżeniu kształt odwróconego trapezu w dolnej części szerokości 0,6 m w górnej 0,9 m i wysokości 0,5 m. Za otworem korytarz opada. Po 3 m przecina go prostopadła szczelina niedostępna z lewej strony, a z prawej zacieśniająca się po ok. 3 m. Korytarz główny obniża się i za ciasnym przejściem rozszerza. Po ok. 10 m przechodzi w niewielką salkę o stromym dnie z głazami, która zamknięta jest zawaliskiem. Przed salką przy lewej ścianie w stropie znajduje się 2 m długości, ślepo zakończony kominek.
Jaskinia rozwinęła się wapieniach triasu środkowego autochtonicznej serii wierchowej. Jest obiektem krasowym. Tuż za otworem główny korytarz przecina szczelina odprężeniowa. Ściany obiektu są lite, miejscami zwietrzałe. Na lewej ścianie salki końcowej obserwowano zagłębienia wirowe. Szatę naciekową stanowią mleko wapienne i grzybki naciekowe. Spąg tworzą kamienie, gruz skalny, a w okolicach otworu glina i humus.
Światło dzienne rozproszone dociera do zwężenia za przecinającą korytarz szczeliną. Jaskinia jest wilgotna, wyczuwa się ruch powietrza.
W otworze obserwowano rośliny zielone.
Wewnątrz stwierdzono obecność licznych pająków Meta sp. J. Nowak obserwował także ćmy Scoliopteryx libatrix i Triphosa dubitata. W trakcie eksploracji jaskini znalazł również kości długie średnich ssaków, poroże sarny i czaszkę świstaka, co interpretował jako zasiedlenie jaskini przez lisa.

Jaskinia została odkryta i wyeksplorowana przez zespół A. Ciszewski, M. Ciszewski, J. Nowak, E. Wójcik 30 czerwca 2007 r. Zespół ten z analizy ruchu powietrza w jaskini wnioskuje, że jest to górny otwór większego sytemu.

Pierwszy plan i opis jaskini wykonał J. Nowak przy współpracy E. Wójcik 01.12.2007 r.
Obecną dokumentację po uzupełnieniu obserwacji wykonali W. Mindewicz i K. Recielski 10 września 2013 r. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizacji otworu dokonano odbiornikiem GPS Garmin.
Plan opracowali J. Nowak i K. Recielski.

Nowak J. 2007a (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).