Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia Zawaliskowa Tomanowa
Inne nazwy
Nr inwentarzowy T.F-10.21
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 19°53′44,09″, φ: 49°13′45,59″
Gmina Kościelisko (gm. wiejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu S
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1757
Wysokość względna [m] 257
Głębokość [m] 1,50
Przewyższenie [m] 2,50
Deniwelacja [m] 4
Długość [m]
w tym szacowane [m]
13,50
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Dolina Tomanowa, w prawym orograficznie zboczu w Tomanowym Grzbiecie.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Zielonym szlakiem turystycznym wiodącym z Doliny Tomanowej na Chudą Przełączkę podchodzimy do miejsca widokowego zwanego Kazalnicą. Stąd idziemy ok. 200 m ku wschodowi do pierwszej skałki po lewej stronie, w której znajduje się wysoki otwór Szczeliny w Tomanowym Grzbiecie I T.F-10.12. Otwór jaskini znajduje się w wantowisku 15 m poniżej w kierunku południowym. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini

Otwór jaskini ma kształt wyszczerbionego trójkąta o wysokości 0,6 m i szerokości 1 m u podstawy. Za otworem korytarz rozszerza się i po 4 m wprowadza do niewielkiej salki, która ma połączenie z powierzchnią w zagruzowanym kominku. Z salki pionową szczeliną dostajemy się na jej niższy poziom z krótkimi, zagruzowanymi odnogami.
Obiekt rozwinęła się w zawalisku skał wapiennych triasu autochtonicznej serii wierchowej i ma charakter jaskini rumowiskowej. Ściany tworzą zaklinowane bloki skalne, a w kilku miejscach lita skała. Na spągu zalegają kamienie i gruz skalny. Światło rozproszone oświetla górną salkę, dolna jej część jest ciemna. W dolnej części jaskini jest wilgotno i okresowo zalegają resztki lodu. W całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.
Przy otworze rosną glony, porosty, sinice, mchy, paprocie i rośliny zielone w tym rozchodnik i skalnica.
J. Nowak obserwował pająki, muchówki, chruściki i ślimaki.

Historia badań
Historia eksploracji

Otwór jaskini zlokalizowali J. i J. Nowak 12 lipca 2008 r., wtedy też sporządzono jej pierwszy opis i plan.

Historia dokumentacji

Obecną dokumentację po uzupełnieniu obserwacji sporządzili 01 listopada 2013 r. P. Podobiński i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizację otworu zrobiono odbiornikiem GPS Garmin.
Plan opracowali J. Nowak i K. Recielski.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Nowak J. 2009c (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Krzysztof Recielski
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2014
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki otwór Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie