Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Szczelina przy Tomanowym Okapie
Inne nazwy
Nr inwentarzowy T.F-11.08
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 19°53′53,34″, φ: 49°13′50,20″
Gmina Kościelisko (gm. wiejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu S
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1926
Wysokość względna [m] 426
Głębokość [m] 2,30
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 2,30
Długość [m]
w tym szacowane [m]
4,50
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Dolina Tomanowa, na prawym orograficznie zboczu górnej części doliny, w Rzędach Tomanowych.
Opis drogi dojścia do otworu
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Zielonym szlakiem turystycznym wiodącym z Doliny Tomanowej na Chudą Przełączkę podchodzimy do miejsca widokowego zwanego Kazalnicą. Stąd stromo do góry podchodzimy Tomanowym Grzbietem, trawersując w kierunku wschodnim ok. 300 m pod skałami. U podstawy skał w niewielkim zagłębieniu znajdujemy otwór Tomanowego Okapu T.F-11.07. Otwór szczeliny znajduje się 3 m na lewo.
Opis jaskini

Otwór obiektu ma kształt ostrego trójkąta o wysokości 1,5 m i szerokość 1 m przy podstawie. Za otworem stromo opada szczelina, zwężająca się po 4,5 m.

Szczelina powstała w wapieniach triasu autochtonicznej serii wierchowej na rozwartej szczelinie tektonicznej u podstawy komina skalnego. Obecnie modelowany jest przez procesy wietrzenia mrozowego. Ściany obiektu są zwietrzałe.

Obiekt jest widny i suchy, w całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

W otworze rosną glony, porosty, mchy i rośliny zielone.

J. Nowak zaobserwował ćmy Triphosa dubitata, a w głębi szczeliny kości długie średniej wielkości ssaka

Historia badań
Historia eksploracji

Obiekt był zapewne znany od dawna nie został jednak dotychczas uwzględniony w opracowaniach. Ponownie został odnaleziony przez zespół: S. Gołosz, J. i J. Nowakowie i M. Romański w czerwcu 2008 r. Pierwszy opis i plan jaskini wykonał J. Nowak 19 października 2008 r.

Historia dokumentacji

Obecną dokumentację obiektu po uzupełnieniu obserwacji sporządzili 1 listopada 2013 r. P. Podobiński i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizację otworu zrobiono odbiornikiem GPS Garmin.
Plan opracował K. Recielski

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Nowak J. 2008b (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Krzysztof Recielski
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2014
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki otwór Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie