Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Zielonym szlakiem turystycznym wiodącym z Doliny Tomanowej na Chudą Przełączkę podchodzimy do miejsca widokowego zwanego Kazalnicą. Stąd stromo do góry podchodzimy Tomanowym Grzbietem, trawersując w kierunku wschodnim ok. 300 m pod skałami. U podstawy skał w niewielkim zagłębieniu znajdujemy otwór Tomanowego Okapu T.F-11.07. Stąd trawersujemy na wschód ok. 80 m pod kolejną skałkę z widocznym otworem południowo-wschodnim. Łatwiej dostać się do otworu SW wspinając się trawiasto-skalną ścianką o wysokości ok. 8 m. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Otwór pierwszy ma kształt zbliżonym do trójkąta o wysokości 1,7 m i szerokości 1,5 m u podstawy. Za otworem znajduje się 4,5 m długości korytarz skręcający pod kątem prostym w prawo i prowadzącym do drugiego otworu. Otwór drugi ma owalny kształt o wysokości 1,5 m.

Obiekt powstał w wapieniach triasu autochtonicznej serii wierchowej. Ściany są zwietrzałe, a wyrównany spąg tworzy ostrokrawędzisty rumosz skalny.

Obiekt jest widny i suchy. W całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

W otworach rosną glony, porosty i rośliny zielone, w tym obserwowane przez J. Nowaka jaskier alpejski i pierwiosnki.
Z fauny zaobserwowano pająki i kosarze.

Obiekt był zapewne znany od dawna nie został jednak uwzględniony w opracowaniach. Ponownie został odnaleziony w czerwcu 2008 r. przez zespół: S. Gołosz, J. i J. Nowakowie i M. Romański. Pierwszy opis i plan wykonał J. Nowak 21 czerwca 2008 r.

Obecną dokumentację obiektu po uzupełnieniu obserwacji sporządzili 1 listopada 2013 r. P. Podobiński i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizację otworu zrobiono odbiornikiem GPS Garmin.
Plan opracował K. Recielski.

Nowak J. 2008b (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).