Dane szczegółowe jaskini
| Nazwa | Wyżni Okap nad Tomanową |
| Inne nazwy | |
| Nr inwentarzowy | T.F-11.17 |
| Region | Tatry |
| Współrzędne WGS84 | λ: 19°54′03,71″, φ: 49°13′47,39″ |
| Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
| Powiat | tatrzański |
| Województwo | małopolskie |
| Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
| Podstawa ochrony | |
| Ekspozycja otworu | SE |
| Pozostałe otwory | |
| Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1963 |
| Wysokość względna [m] | 463 |
| Głębokość [m] | 0 |
| Przewyższenie [m] | 3 |
| Deniwelacja [m] | 3 |
|
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
6
|
| Rozciągłość horyzontalna [m] | |
| Położenie geograficzne | Dolina Tomanowa, na prawym orograficznie zboczu górnej części doliny, w Rzędach Tomanowych. |
| Opis drogi dojścia do otworu |
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Zielonym szlakiem turystycznym wiodącym z Doliny Tomanowej na Chudą Przełączkę podchodzimy do miejsca widokowego zwanego Kazalnicą. Stąd stromo do góry podchodzimy Tomanowym Grzbietem, trawersując w kierunku wschodnim ok. 300 m pod skałami. U podstawy skał w niewielkim zagłębieniu znajdujemy otwór Tomanowego Okapu T.F-11.07. Stąd trawersujemy na wschód ok. 80 m pod kolejną skałkę z widocznym SE otworem Okna nad Tomanową T.F-11.10. Stąd trawersujemy dalej na wschód ok. 150 m do trzeciego, niedużego i piarżystego żlebu, którym podchodzimy kilkanaście metrów do otworów widocznych w ścianie. Wyższy otwór nad podstawą ściany to Wyżni Okap nad Tomanową T.F-11.17. Dojście nieco trudne, zwiedzanie łatwe.
|
| Opis jaskini |
Otwór obiektu jest półokrągły, o wysokości 4 m i szerokości 4,5 m w podstawie. Za otworem znajduje się obszerna wnęka z kilkoma odnogami. Do końca prawej części wnęki dostajemy się pokonując dwa niewielkie prożki o wysokości 1 i 1,5 m. Część lewa wnęki z progiem o wysokości 0,5 m na końcu jest nieco dłuższa. Okap powstał w wapieniach triasu autochtonicznej serii wierchowej. Ściany okapu są zwietrzałe. Na spągu zalega gruz skalny. Obiekt jest widny i wilgotny. W całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych. W okapie rosną glony, porosty, mchy, trawy i rośliny zielone. J. Nowak obserwował pająki i kosarze. |
| Historia badań |
|
| Historia eksploracji |
Obiekt był zapewne znany od dawna dotychczas nie został jednak uwzględniony w literaturze. Został odnaleziony przez J. Nowaka 21 czerwca 2008 r., który sporządził pierwszy opis i plan. |
| Historia dokumentacji |
Obecną dokumentację obiektu po uzupełnieniu obserwacji sporządzili 2 listopada 2013 r. P. Podobiński i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizację otworu zrobiono odbiornikiem GPS Garmin. |
| Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
| Literatura |
Nowak J. 2008b (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).
|
| Materialy archiwalne |
|
| Autorzy opracowania | Krzysztof Recielski |
| Redakcja | Jerzy Grodzicki |
| Stan na rok | 2014 |
| Grafika, zdjęcia |
plan
|