Grota znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Ze szczytu Ciemniaka schodzimy ścieżką w granicznej grani ku południowi, w kierunku Małej Przełączki ze słupkiem granicznym 321/4. Otwór groty znajduje się przed przełączką, ok. 15 m powyżej. Dojście i zwiedzanie łatwe (ciasno)

Otwór ma kształt zbliżony do prostokąta o wymiarach 0,6x0,5 m. Za nim szczelina prowadzi w dół, a pod koniec staje się szersza i wyższa do 3 m.
Obiekt o charakterze szczeliny grzbietowej rozwinął się w wapieniach triasu autochtonicznej serii wierchowej. Ściany szczeliny są lite, a na dnie zalega gruz skalny.
Obiekt jest wilgotny, a światło rozproszone dociera do końca. W całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.
W otworze rosną glony, porosty i mchy.
18 października 2008 r. w końcowym rozszerzeniu szczeliny J. Nowak zaobserwował mroczka pozłocistego Eptesicus nilssonii. Wg niego jest to jedno z najwyżej położonych stanowisk nietoperzy w Polsce.

Otwór groty został znaleziony przez J. i J. Nowaków 18 października 2008 r., którzy sporządzili jej pierwszy opis i plan.

Obecną dokumentację obiektu po uzupełnieniu obserwacji opracowali 21 października 2013 r. W. Mindewicz i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Lokalizację otworu zrobiono odbiornikiem GPS Karmin.
Plan opracowali J. Nowak i K. Recielski.

Nowak J. 2008b (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).