Grota znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Dnem Wąwozu Kraków dochodzimy do wylotu Żlebu Trzynastu Progów, w którym po wspięciu się na pierwsze 7 progów (trudności IV) osiągamy Koryto. Mniej więcej w połowie jego długości wspinamy się do widocznej nyży i otworu groty położonego powyżej (miejsce IV, krucho). Dojście trudne, wymaga użycia sprzętu i znajomości technik wspinaczkowych, zwiedzanie łatwe.

Za częściowo zasłoniętym otworem znajduje się pochyła pólka urywająca się progiem o wysokości 1,5 m. Pod nim znajduje się niewielka salka. Pod samym progiem znajduje się ciasna rurka łącząca się z nyżą poniżej otworu groty.
Obiekt rozwinęła się w wapieniach malmoneokomu autochtonicznej serii wierchowej. Na spągu zalega rumosz skalny i zwietrzelina. Na ścianach występują skorodowane polewy i grzybki naciekowe. W salce znaleziono gałęzie z wykrystalizowanym węglanem wapnia (prawdopodobnie drewno nasiąka wodą z gliniastego spągu, która parując na końcach gałęzi powoduje wytrącanie się węglanu wapnia).
Obiekt jest widny i suchy, w całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.
W otworze rosną mchy, paprocie (zanokcice) i trawy.
Wewnątrz obserwowano pająki i kosarze.

Wcześniej zlokalizowany obiekt osiągnęli 29 października 2005 r. J. Nowak i J. Ślusarczyk, którzy sporządzili jej plan i opis.
Plan wg J. Nowaka.

Nowak J. 2005 (dane lokalizacyjne, morfometryczne, plan, informacje o osadach, florze i faunie); Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).