Dolinę rozpoczyna brama skalna, zaraz za pierwszymi skałkami, na lewym orograficznie zboczu (Filar Abazego i Wallischa), skręcamy w prawo gdzie nad stromym stokiem w ścianie skalnej widoczne są otwory Jaskini Bliźniaczej.

Do jaskini prowadzą dwa otwory, północny obszerny, 3 m wysokości i podwójny południowy (jeden położony nad drugim dolny - 1 m wysokości, górny 1,5 m). Za północnym otworem znajduje się rodzaj przedsionka 3 m szerokości i 2 m długości, za nim przez zwężenie przedostajemy się do komory o wymiarach 5,5 x 3m z kominem wysokości 5,3 m oraz filarem skalnym metrowej średnicy. W kierunku NW odchodzi od niej 3 m korytarz zacieśniający się, a ku SE dwa równoległe, niskie, korytarze 3,5 m długości. Korytarz północny jest bardzo ciasny. Wprowadzają one do drugiej w jaskini sali 6,5 x 4,5 m. Z niej 4,5 m korytarz prowadzi ku SW do drugiego, podwójnego otworu. Dno w jaskini częściowo skalne.
Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford), występują w niej formy erozyjne w postaci kotłów wirowych i koliste kanały freatyczne i poziome półki erozyjne powstałe w warunkach wadycznych,
Nacieki w postaci wyschniętych, pokrytych warstewką sadzy grzybków naciekowych występują na ścianach w całej jaskini. Namulisko jest skąpe, lessowe, osady wypełniające kiedyś jaskinię usunięte zostały podczas prowadzonych przez Ossowskiego prac archeologicznych.
Jaskinia sucha, znajduje się w całości w zasięgu zewnętrznych wpływów atmosferycznych, pomiędzy otworami występuje przewiew.
Światło sięga kilka metrów od otworów.
W otworach na ścianach rosną glony.
Wewnątrz spotyka się liczne komary i motyle szczerbówka ksieni Scoliopteryx libatrix.

Jaskinia znana była od dawna, namulisko całkowicie rozkopał G. Ossowski w 1879 roku. Jaskinia zaśmiecona z licznymi napisami na okopconych ścianach.

Pierwszy plan i opis sporządził K. Kowalski (1951). Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (10.12.2009 r.).
Plan opracował M. Czepiel.

Umiński P., Sadowski J.N. 1876 (wymieniają); Gruszecki A. 1878 (wymienia); badania jaskiń z okolic Krakowa. 1878 (o badaniach Ossowskiego); Ossowski G. 1880 (wzmianka o jaskini i znalezieniu w niej ułamków, grubych, skorup glinianych, odłupków krzemiennych i ślady spalenisk); Ossowski G. 1880a (dtto); Badania jaskiń okolic Krakowa. !880 (dtto); Ossowski G. 1882a (dtto); Ossowski G. 1882b (dtto); Czarnowski S. J. 1911 (dtto); Orłowicz M. 1919 (wymienia); Danysz-Fleszarowa R. 1933 (dtto); Ciętak Z. 1935 (dtto); Żabiński W. 1947 (wzmianka); , Durczewski Z. 1948 (wzm. o ceramice łużyckiej i opis siekierki brązowej); Kowalski K. 1951 (opis inwentarzowy nr 107, plan, „Schronisko [Jaskinia] Bliźniacze [Jaskinia Wysoka]); Czepiel M. 1977a (dane morfometryczne, plan); Rook E. 1980 (krótki opis, wyniki badań, ceramika grupy pleszowskiej kultury lendzielskiej, neolityczne wyroby krzemienne); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń poz. II.D.1.); Chochorowska E. 2006 (wykaz wyrobów neolitycznych i epoki brązu w zbiorach MAK); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).