Dolinę rozpoczyna brama skalna, po jej minięciu z prawej strony (na lewym orograficznie zboczu) znajduje się skała z widocznymi otworami Jaskiń Sokolich. Dotarcie do Okna Sokolego I (dużego otworu po lewej stronie turni) możliwe jest drogą na wprost po pokonaniu 10 metrowego, pionowego, trudnego progu skalnego (konieczne użycie liny do asekuracji). Łatwiejszą drogą jest wyjście drogą z lewej strony turni i zejście szczeliną, w pęknięciu równoległym do ściany, górnym otworem do jaskini.

Za otworem znajduje się salka o długości 5,5, szerokości 2,5 i wysokości 3 m, otwierająca się oknem skalnym o wysokości 1,8 m, 10 m nad podstawą ściany skalnej. Jest dostępne również otworem w szczelinie, równoległej do ściany po zejściu progiem 1,4 m. Płaskie dno pokrywa namulisko.
Ma genezę krasową, powstało w wapieniach skalistych górnej jury (Oksford) na pionowym pęknięciu NNW-SSE. Ściany są silnie skorodowane z wystającymi gruzłami, brak zachowanych wyraźnych form erozyjnych.
Nacieków brak. Namulisko zachowane w stanie nienaruszonym, lessowe z gruzem wapiennym.
W całości podlega zewnętrznym wpływom atmosferycznym.
Całe jest widne. Na ścianach wegetują glony, na dnie trawy.

Znane było od dawna. Często jest odwiedzane, służy za miejsce do biwakowania.

Pierwszy plan i opis sporządził K. Kowalski (1951). Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (10.12.2009 r.). Pomiary: A. Górny, T. Ostrowski (10.12.2009 r.).
Plan opracował A. Górny 2009.

Ossowski G. 1880 (wzmianka); Ossowski G. 1880a (dtto); Czarnowski S. J. 1911 (dtto); Orłowicz M. 1919(dtto); Danysz-Fleszarowa R. 1933 (dtto); Ciętak Z. 1936 (fot. skały z otworami Jaskiń Sokolich); Kowalski K. 1951 (opis inwentarzowy nr 109, plan, „Schronisko Sokole I”); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń poz. II.D.3.); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2018a (plan i opis inwentarzowy).