Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Dojście prowadzi szlakiem turystycznym z Brzezin przez Psią Trawkę w Dolinie Suchej Wody. Dalej idziemy szlakiem czerwonym w kierunku Polany Waksmundzkiej. Tu przechodzimy na skraj polany położony bezpośrednio pod zboczem opadającym z Malej Koszystej. Tu rozpoczynamy strome podejście ok. 400 m wyraźnym żlebem opadającym na Polanę Waksmundzką. Otwór znajduje się w zboczu ok. 50 m nad żlebem, po prawej orograficznie stronie od szerokiego leja krasowego.

Jaskinię tworzy pojedyncza komora utworzona na pęknięciu międzyławicowym. Prowadzi do niej niewielki otwór o wymiarach 1x1,5 m, usytuowany w stropie komory. Pionową szczeliną o szerokości ok. 1 m zjeżdżamy na spąg położony 8 m niżej. Komora ma charakter zawaliskowy. Spąg opada w kierunku północno-zachodnim zamykając dalszą drogę zawaliskiem.
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach z przewarstwieniami dolomitów i wapieni dolomitycznych triasu środkowego (anizyk) serii wierchowej. Wychodnie skał węglanowych układają się tutaj równoleżnikowo, ze wschodu na zachód, w obrębie elewacji Koszystej, charakteryzują się znaczną redukcją.
Ku północy od otworu miejsce skał węglanowych stopniowo zajmują granitoidy trzonu tatrzańskiego.
Jaskinia ma charakter zawaliskowy. Ściany są spękane, pęknięcia nawiązują do przebiegu uławicenia. Spąg pokrywa gruby autochtoniczny rumosz wapienny. W jaskini występuje niewielka ilość odłamków skał krystalicznych, granitoidów pochodzących z powierzchni.
Jaskinia jest sucha, bez przewiewu. Światło sięga około 10 m w głąb.
Otwór obrasta murawa wysokogórska.
Fauny nie zaobserwowano.

Jaskinię odkrył Z. Tabaczyński (Speleoklub Tatrzański) w dniu 15 kwietnia 2008 r. Obiekt wcześniej nie był wzmiankowany w literaturze.

Dokumentację sporządził Z. Tabaczyński w październiku 2008.
Plan opracował Z. Tabaczyński.

Jaskinie TPN 2016 (plan i opis inwentarzowy).