Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Jaskinia Lisia |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | N-2.12 |
Region | Niecka Nidziańska |
Współrzędne WGS84 | λ: 20°38′57,00″, φ: 50°25′29,00″ |
Gmina | Wiślica (gm. miejsko-wiejska) |
Powiat | buski |
Województwo | świętokrzyskie |
Właściciel terenu | Prywatny | Pomnik przyrody |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | S |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 209 |
Wysokość względna [m] | 6 |
Głębokość [m] | 2 |
Przewyższenie [m] | 3 |
Deniwelacja [m] | 5 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
76
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Jaskinia położona jest na stoku gipsowego wzgórza około 750 m na północ od Skotnik Górnych. Otwór jaskini znajduje się w obrębie niewielkich gipsowych skałek. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Od drogi w Skotnikach Górnych (w miejscu, gdzie od południa dochodzi asfaltowa droga ze Skotnik Dolnych) idziemy na północny-wschód wyraźną polną drogą. Po około 750 m, docieramy do niewielkich skałek położonych na południowym stoku gipsowego wzgórza. Przechodzimy przez rów odwadniający i kierujemy się ku zachodniej części skałek, gdzie znajduje się duży otwór Jaskini Lisiej. Dojście bez trudności. Zwiedzanie bocznych ciasnych korytarzy nieco trudne. Przy zwiedzaniu należy zachować przepisy, obowiązujące w przypadku pomników przyrody.
|
Opis jaskini |
Naturalny otwór jaskini ma szerokość 8,5 m i wysokość sięgającą do 1,6 m. Główną, przyotworową część jaskini stanowi obszerna komora zawaliskową, od której odchodzi kilka wnęk i kanałów krasowych. Od północno-zachodniej części komory odchodzą dwa korytarzyki. Zachodni biegnie w dół, natomiast do północnego dochodzi się przez próg rozwinięty w zawalisku o wysokości 1,5 m. Nosi on nazwę Korytarza z Norami i częściowo położony jest nad korytarzykiem zachodnim. Na wschód od otworu rozwija się ku SE krótki korytarzyk, doprowadzający do przez zacisk do błotnistej Mokrej Salki o wymiarach 12 x 6 m. Od salki odchodzą dwa krótkie korytarze w tym jeden zalany wodą. |
Historia badań |
W latach 1996-1997 prowadzono w jaskini badania mikroklimatyczne (Bujna i in. 1996-1998, mat. arch.). |
Historia eksploracji |
Pewne cechy jaskini sugerują, iż mogła być ona opisywaną już przez Puscha (1836, 1903) “wielką jaskinią” koło Skorocic. Nieco później również Zejszner (1861) wymienia “najznakomitszą jamę” koło Skotnik Małych (z kontekstu wynika jednak, że właściwą lokalizacją mogą być Skotniki Górne). Jaskinia zlokalizowana została przez A. Kasprzak na początku lat osiemdziesiątych, a następnie (niezależnie) przez B.W. Wołoszyna latem 1987 r. i w tym samym roku po raz pierwszy skartowana przez K.P. Wołoszyna oraz S. Wiraszkę. (Wołoszyn 1990). Od 1987 r. jaskinia chroniona jest jako pomnik przyrody. Eksploracji Mokrej Salki dokonali w październiku 2000 r. grotołazi z Wałbrzyskiego Klubu Górskiego i Jaskiniowego (M. Daszkiewicz, S. Lewandowski, D. Kubiak, E.i L. Wieczorkowie i A.Wojtoń) (Wojtoń 2001). |
Historia dokumentacji |
Dokumentację jaskini sporządzili 4.07.1999 r. J. Gubała, A. Kasza i J. Kozubek oraz w październiku 2000 r. A. Wojtoń. |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Pusch G.G. 1836 (krótki opis); Zejszner L. 1861 (krótki opis); Pusch J.B. 1903 (krótki opis); Wołoszyn B.W. 1990 (opis, plan); Alexandrowicz Z. i in. 1992 (ochrona); Wróblewscy T. i E. 1996 (ochrona wzmianka); Bujna E., Klauzińska M. 1997 (brak nietoperzy); Jaskinie Niecki Nidziańskiej 1998 (dokumentacja, plan); Gubała J., Kasza A., Urban J. 1999 (wzmianka); Wróblewski T. (wzmianka); Wojtoń A. 2001 (eksploracja Mokrej Salki, plan); Bednarska E., Olesińska M. 2002 (ochrona-wzmianka); Urban J., Gubała J., Kasza A. 2003 (wzmianka); Urban J. 2008 (wzmianka).
|
Materialy archiwalne |
Wołoszyn B.W., Wołoszyn K.P. 1990; Urban J., Gubała J. 1996; Bujna E. i in. 1996-1998.
|
Autorzy opracowania | Andrzej Kasza, Jan Urban |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2013 |
Grafika, zdjęcia | plan |